Dedikoduya bayılıyoruz. Ağzımızın suları akıyor diğerlerinin olan, olmayan hikayelerini dinlerken. Hele acı varsa acı, için için mutlu ediyor bizi.
Onların dertlerinden, hatalarından, pişmanlıklarından besleniyoruz.
Hiç tanımadığımız insanlar için 'zilli', 'orospu', 'boyu kısa', 'poposu büyük', 'kilosu fazla', 'çok zayıf', 'yollu', 'çirkin', 'rüküş', 'dolandırıcı', 'hırsız', 'salak', 'beş para etmez' diyebiliyoruz gönül rahatlığıyla.
Başkalarının utancının, skandalının, talihsizliğinin, yanlışının suyunda yıkanıp temizlenmiş hissediyoruz.
Yanlış demişken, sadece ve daima kendimizin doğruyu bildiğine ve uyguladığına inancımız sonsuz. "Bak çok yanlış yapıyor", "Ben olsam asla öyle yapmazdım", "Böyle mi olur ya?" gibi cümlelerle yeriyoruz önümüze geleni.
Siber zorbalığın ve özellikle ünlüleri sanal alemde alay konusu etmenin dibine vurmuş durumdayız. Hakaretler, ithamlar, iftiralar, yerin dibine sokan şakalar havalarda uçuşuyor.
Kimse karşısındakinin kanlı canlı, ruhlu bir canlı olduğunu hesaba katmıyor. Gittikçe zalimleşiyor, zalimliğe gittikçe alışıyor ve her gün artarak duyarsızlaşıyoruz.
Sözlerimizle, ifşa ettiklerimizle, özel hayatı hiçe saymamızla birilerine dünyayı dar ediyoruz. Hata yapmak yasak sanki ama adam asmak serbest, bir insanın duygularıyla, yaşamıyla, itibarıyla oynamak serbest.
Sizi bilmem ama ben artık birinin özel yaşamının ondan izinsiz ve gizlice fotoğraflanarak piyasaya sürülmesini görmek istemiyorum.
Başka hiçbir işte güçte tutunamamış, başkasının hayatı hakkında ileri geri konuşan tiplerin bilmiş sözlerini duymak istemiyorum.
Sırf ünlü diye birinin eğlenmekten, içmekten, sarhoş olmaktan, aşık olmaktan, kilo almaktan, yanlış karar vermekten korkar hale gelmesini istemiyorum.
Bu vahşi, acımasız, öldürücü sözleri, saldırıları, yargıları hiç kimse namına görmek istemiyorum.
Rica edeceğim kimse kimseye ahlak bekçiliği yapmasın, herkes kendi kapısının önünü temizlesin artık.