En sevdiğim halim, gezgin halim. En sevdiğim tatillerse aniden karar verip gittiğimiz tatiller. Geçen hafta Kapadokya'daydım.
Kapadokya büyülü bir yer. Cennet. Masal gibi.
Dünyadan uzaktaymış gibi. Seni alıp da başka diyarlara götürmüşler gibi. Lambadan cin çıkacakmış gibi. Bütün duaların kabul olacakmış gibi.
Kapadokya bir gideni, bir daha ve sonra bir daha çağıran bir yer. Her mevsimi ayrı güzel. Hele o dört bir yandaki kayısı ağaçları.
Kapadokya'nın en sihirli anları ise güneşin doğduğu ve battığı dakikalar. Aman Allah'ım, böyle eşsiz bir sessizlik olabilir mi?
Sabah altıda yatakta gözümü açtım, gök pembe, kızıl, mavi, mor. Bizimkiler Kapadokya'nın olmazsa olmazı balonlarına gitmişler. Balon işi öyle, sabahın dördünde çıkıyorsun otelden. Toplanma alanı, kayıtlar, balonlara binilecek yere transferler derken gün doğarken teker teker havalanıyor balonlar.
İki yıl önce Kapadokya'ya ilk kez gitmenin heyecanıyla balon turuna katılmış, altımda bir hasır sepet ve balona bağlanmış iplerle 900 metre yükseklikte olduğumu idrak edince "Ben bir daha balona binmem" çekmiştim (gördüğünüz gibi durumları tam zamanında idrak ederim).
Sonra zaten kaza haberleri aldık bu balon dünyasından. O yüzden tövbe ettim. Dedim en iyisi kahvemi alıp Museum Hotel'in muhteşem manzaralı terasına çıkar balonları izlerim.
Tam kahvemi aldım, terastaki koltuklara kuruldum ki otelin sahibi Ömer Tosun geldi. Şaşırarak sordu; "Balon turuna neden katılmadınız?" Tehlikeli bulduğumu söyleyince, yeni gelişmeleri anlattı.
Eğer aklınızda balona binme fikri varsa, size de anlatayım. Sivil Havacılık balonların materyallerini kontrol ediyormuş. Balonun ömrü ve teknik detaylar titizlikle takibe alınmış.
Balon kazalarının en büyük sebebi alttaki balonu görememekmiş. Bunun için balonu kullananlar ve yerden onları takip eden araçlar arasında iletişim sistemi kurulmuş. Yani gönül rahatlığıyla binebilirmişiz.
Benden söylemesi. Binmek isteyen şöyle buyursun.