Haber dün gazetelerin birinci sayfasındaydı. Ankaralı işadamı T.T. 1989'da D.C. ile evleniyor. 1996'da bir erkek çocukları oluyor. 2001'de geçimsizlikten boşanıyorlar.
Sonrasında adam çocuğunu tatillere götürüyor, okutuyor, her hafta sonu yanına alıyor ve ayda 300 TL nafaka gönderiyor.
Günlerden bir gün adamın cin bir arkadaşı kalkıp "Bu çocuk sana hiç benzemiyor" çıkışında bulunuyor, DNA testi yaptıran baba gerçeği öğreniyor. Meğer çocuk ondan değilmiş.
Gelsin davalar ve mahkeme kararı. Sonuç: eski kocasını aldatan anne adamın çocuk için yaptığı tüm masrafları geri ödemek zorunda kalıyor.
İyi, güzel, tamam. Ortada korkunç bir durum var. Bir insan hangi vicdanla böylesine kandırılabilir. Ve fakat ortada bir de çocuk var, şimdi delikanlı. O ne olacak? O çocuk babasını kaybetti, hayata güvenini kaybetti, yıllardır 'babam' dediği kişi tarafından bir anda kapının önüne koyuldu, nüfuslardan çıkarıldı. O ne olacak?
Babalık sadece biyolojik midir? Bu çocuğun hakkını kim arayacak? Acaba onun psikolojisini düşünen bir kişi var mı etrafında? Olan daima çocuklara oluyor, ne yazık.