Cümlemizşu: "Bıktım artık normal yaşamak istiyorum." Peki cümleyi kuran kim?
Neredeyse karşılaştığım herkes. Ünlüsü ünsüzü fark etmez, şehir hayatında besbelli içinden çıkılamayan bir anormallik söz konusu.
Geçen gün taaa Amerikalardan aktör Alec Baldwin'in isyanını okudum bir yerde. Artık New York'a tahammül edemediğini, çocuklarını orada yetiştirmek istemediğini ve bilin bakalım bir de ne? Tabii ki normal yaşamak istediğini söylemiş.
Şimdi karşımızda bir dünya yıldızı var, tamam! Ama aynı serzeniş İstanbul'daki plaza çalışanında da var, reklamcısında da var, mimarında da var, oyuncusunda da var.
Benim anladığım herkesin kurduğu yaşamdan çekip gidesi, normal yaşayası var. Ne olabilir bu normal yaşamak? Bkz: koşturmamak, stresten uzak kalmak, korna sesi duymamak, doğaya dokunmak, mecburculuktan sıyrılmak, nane maydanoz ekmek (sanırım her şehirli bir gün nane maydanoz ekecek), paşa gönlünün çektiklerini yapmak, yavaş yaşamak, kalabalıkta savrulmamak, sevdiklerine zaman ayırmak gibisine şeyler herhalde.
Esasen bu arzunun özünde yıllardır değer verip elde etmeye çalıştıklarımızın, para ve statü endişesinin gün gelip elimizde patlaması, boğazımızı sıkması, yüreğimizi dağlaması var. Peki bu anormalliğin sebebi kendimiz değilsek kim olabilir ki?