O bir ülkede sen diğerinde... Diyelim o Beyrut'ta sen İstanbul... Al sana yabancı sevgilinin bir numaralı avantajı; özlem, özlem, daha çok özlem.
Hal böyleyken her buluşma günler öncesinden planlanır ve geri sayıma geçilir. Geri sayımda iki taraf da en iyi, en hoş, en şık halinde görünmek için hazırlıklar yapar.
İlgi asla kaybolmaz. 7/24 yanında olmadığı için monotonluk söz konusu değildir.
Bilmediğin bir lisanı öğrenmeye başlarsın. Adamın hoşluk seviyesine göre okulda yıllarca okusan iki kelimeyi bir araya getiremeyeceğin bir dili, üç günde şakır şakır konuşursun valla
Türkçe bilmediği için hakkında yazdığın yazıları okuyamaz.
Mahallenin dedikoducuları "sevenleri ayırma eylemleri" çerçevesinde adamı ele geçirip yerli yersiz, doğru yanlış bilgilerle beynini bulandıramaz.
Birbirinizi etkileme yarışına girersiniz. İçinizdeki aşk melekleri sürekli farklı sürprizlerin peşinde koşar.
Onun ülkesine gittiğinizde kendinizi kraliçe gibi hissedersiniz. "Gak" de gak, "Guk" de guk.
Şımarmak serbesttir.
Size dönüp "Yemek hazır değil mi?", "Bu gece de mi sokağa çıkacağız?" gibi sorular sormaz. Akşam maç olduğu için sizi ekmez.
Sabretmeyi, sindire sindire sevmeyi, özlemeyi, kıskançlığını törpülemeyi öğrenirsiniz.
Anı yaşamayı da öğrenirsiniz. Eh 15 günde bir 3 günlüğüne buluşunca insan sonuna kadar her saniyenin tadını çıkartmak istiyor tabii.
Bir kadın olarak ilk kez, dırdır etmemenin dayanılmaz hafifliğini deneyimlersiniz.
Onu her gördüğünüzde yüreğiniz pır pır eder. "Çok seviyorum ama biraz nefes alsam" fikri aklınızın ucundan bile geçmez.
Önyargısız başlayan bir ilişkinin ne demek olduğunu fark edersiniz.
Onunla hiç bilmediğiniz bir şehri hatta ülkeyi sevebilirsiniz.
Ona yaşadığınız şehri tanıtırken unuttuğunuz bilgileri hatırlarsınız, İstanbul'a bir kere daha hayran kalırsınız.
Öyle olsa da olmasa da kendinizi bir aşk filminin kahramanı gibi hissedersiniz.