Türkiye'nin bugüne nasıl geldiğini anlamak için 2000'lere değil, daha çok 90'lara bakmak lazım.
Soğuk savaşın geride kaldığı o yıllarda, Türkiye, sermaye- askerbürokrat ve medya dörtlüsünün desteğiyle kanlı ve kirli bir süreçten geçirildi.
Köyler bombalandı, sokak ortasında infazlar yapıldı ve Türkiye bir faili meçhuller ülkesine döndürüldü.
Birkaç gün önce Gülçin Avşar'ın hazırladığı "Türkiye'nin Öteki Yüzü, Faili Meçhuller ve Kayıplar" başlıklı bir rapor yayınlandı.
Raporda, Ergenekon dava dosyasından yola çıkılarak 90'ların izi sürülüyor. Ne yazık ki Türkiye o yıllarla gerçek anlamda yüzleşmedi.
Mahkeme heyeti, Ergenekon davasını bir darbe davası olarak ele aldığı için işin o yanı eksik kaldı. Ama 10 bini aşkın faili meçhul dosya ayrılarak o dönemin sorgulanması yolu açıldı. O süreç sorgulandığında nasıl bir dönemden geçtiğimiz, siyasetin ve sivil toplumun nasıl bir tavır aldığı daha net ortaya çıkacak.
Özellikle DYP-SHP koalisyonu döneminde yapılanlarla. SHP gibi sosyal demokrat bir partinin iktidar olduğu dönemde Türkiye, en kanlı dönemini yaşadı. Uğur Mumcu'yla simgeleşen aydınlar o dönemde katledildi.
Madımak'ta 33 aydın o dönemde yakıldı, Gazi Mahallesi provokasyonu o iktidar döneminde tezgâhlandı. Ama sosyal demokrat SHP, bu sürece engel olamadığı gibi o derin tezgâha da düşerek küçüldü. Ve bilinçli biçimde birkaç siyasi aktör kurban seçilerek o dönem geçiştirilmek istendi.
Sonrası da zaten 28 Şubat postmodern darbesiyle tamamlandı.
O dönemde patlayan Susurluk Skandalı veya Yüksekova Çetesi gibi kirli yapıların üzerine ne siyaset ne yargı gidebildi. Cemaatler ve sivil toplum örgütleri de bir duruş sergileyemedi.
Neden acaba?
Hatta büyük çoğunluğu tam tersine askerin yanında yer alıp sivil siyasete yüklendi. O tarihin izi sürüldüğünde sadece katillerin, kaos plancılarının değil, bugün bile aynı rolü üstlenerek vesayet sistemine meşruiyet sağlayan siyasilerin ve sivillerin de gerçek yüzü ortaya çıkacak.