Artık masum insanları, çocukları öldüren böyle aşağılık bir saldırıyı lanetlemek yetmiyor.
Çünkü çeyrek asırdır biz bu dehşetin içinde yaşıyoruz. 10 yıl 15 yıl önce de benzer saldırılar oldu ve onlarca masum insan katledildi. Ve her defasında sorun daha karmaşık hale geldi. Gerginlik arttı. Bu zemin terörü ve terörden yararlananları güçlendirdi.
Asıl bu zemini yok etmek zorundayız.
Bunun için bugüne kadar ne yaptıysak şimdi tam tersini yapmalıyız.
Taraf yazarı Ahmet Altan şöyle diyor:
"Çözüm uzadıkça, barış geciktikçe varlıklarını savaşa borçlu olanlar savaşı uzatabilmek için daha çok çocuk öldürmeye çalışabilirler. Kaderi değiştiremezler ama insanların canını alabilirler."
Peki, ne yapmalıyız?
Dünyada bunun sayısız örneği var. İRA terörü nasıl ortadan kaldırıldıysa, ETA nasıl marjinal hale getirildiyse, Güney Afrika Apartheid politikasını nasıl tarihin çöplüğüne attıysa biz de kendi gerçeğimize uygun bir çözüm üretebiliriz.
Elbette bu pek kolay değil ama sorunun gelip dayandığı nokta burası.
Kendi çözüm politikamızı hayata geçirmediğimiz sürece terörü var eden zemini yok edemeyiz. Bütün mesele "çözüm" denilen neyse onun üzerinde henüz konuşmaya hazır olmamamız. Bundan korkuyoruz.
Belki de bu korkudan, ne devletin, ne hükümetin ne de Türkiye'nin etkin siyasi partilerinin Kürt sorununa ilişkin bir çözüm önerileri yok.
Bir yerden başlamak gerekiyor. Aydınlar, gazeteciler bu konuyu onlarca kez yazdı. Aylardır istenen Kuzey Irak operasyonu da yapılıyor.
Peki, ne bekliyoruz? Tek bir şey, terörü yaratan zemini kurutacak sivil siyasi çözüm önerileri...
Sıra siyasilerde. En azından tartışalım. Bunu yapmak masum insanlarımızın katledilişini izlemekten daha mı zor?