Eşitlik, eğer "nimet külfet dengesi" gözetmiyorsa, adalet sağlamıyor. Testiyi kıranla suyu getireni ayırt edemiyorsanız, herkese eşit ücret veya seyyanen zam verdiğinizde, adaleti kendi elinizle bozarsınız. Detaya indikçe sorun daha da büyür, bölgesel farklılık, çalışma şartları, sosyal ortam farklılıklarını da göz ardı edince, ortaya "büyütmeyen istihdam" veya "kronik işsizlik" çıkar.
Asgari ücret, işçilere bir çalışma günü karşılığı olarak ödenen ve işçinin gıda, konut, giyim, sağlık, ulaşım, kültür vb. ihtiyaçlarını cari fiyatlar üzerinden en az düzeyde karşılamaya yetecek ücrettir, günlük hesaplanır, aylık ödenir.
Buraya kadar eşitlik kavramının en azından "asgaride" karşılandığını düşünebilirsiniz. Fakat bu ücrete rağmen bazı kesimlerin neden işçi bulamadığını izah edemezsiniz ve akla şu soru gelir; asgari ücret, ülke genelinde aynı olmak zorunda mı?
Değil... Misal bölgesel asgari ücret kavramı, 10 yıl önce gündeme gelmiş fakat akıl-vicdan düzleminde tartışamadığımız için rafa kalkmıştı. Bugün benzer sıkıntıyı, sektörler arasında yaşıyoruz. Sanayici, asgari ücretli bulamıyor.
İşten ayrılma veya iş tercihinde maaş veya ücret hala en yüksek motivasyon faktörü... Arkadaşımız Betül Alakent'in haberinde ortaya çıkardığı; "plazada çalışırım, sanayiye gitmem" gerçeği, asgari ücrete dair mevcut ezberlerimizi gözden geçirme zamanının geldiğini gösteriyor.
Sanayi zaten sadece emek yönüyle değil, girişimci cephesinden de kan kaybında... Şehir içinde kalmış sanayi tesisini yıkıp yerine AVM kurmak için babasının ölümünü bekleyen çok sayıda üçüncü kuşak sanayici var.
Yetmezmiş gibi "eşitlik saplantısından" dolayı, sanayiye şayet AVM çalışanı ücretinden farklı cazibe sunmaz iseniz doğal olarak tercih edilecek olan AVM veya hizmet sektörünün nispeten konforlu koşulları olacaktır.
Sanayiye özel asgari ücrete pek çok sanayici itiraz edecektir ancak AVM şartları ile fabrika ortamının aynı olmadığı gerçeğini de göz önünde tutarak; "iş var eleman yok" ağlaşmasını bir daha düşünmelidirler.