Türkiye, orta gelir grubunda fakat büyümesini yüksekler iklimine taşımayı başardı. 2011'de %8.8'lik rakam ile rekortmen ülkeler arasına girmiştik. Ancak bunu sorun edenler, gaz-fren tartışması başlatıp, "bu kadar hızlı gitmeyelim, 5'inci vitesten 4'e inelim" önerisi getirdiler.
Aşırı tedbir, fırsat kaybıdır derler... Kirpi sendromu gibi içine kapandıkça, yeni zenginlik alanlarını kaçırırsın.
Nitekim kimi içeriden (kabinede dahi yüksek büyümeden tedirgin olanlarımız vardı) kimi dışarıdan yüksek büyümeye set vurunca 2012'de %2.2'ye iniverdik.
Öykünün devamında Gezi Parkı gerginliği, 17-25 Aralık operasyonları, 15 Temmuz FETÖ görünümlü işgal girişimi ve izleyen süreçte Türkiye'ye yönelik karalama kampanyaları...
Hiçbiri tutmadı, yıkılmadık ayaktayız fakat büyümemizi sürekli budadılar.
Gezi'den 15 Temmuz'a dek Türkiye'ye yönelik darbe, faiz, döviz, itibarsızlaştırma adımlarıyla yüklendiğimiz maliyet, 200 milyar $'ı aşmış durumda...
Bir yandan 7 düvelle uğraşacak, diğer yanda bölgedeki savaşların külfetini çekecek, yetmeyecek 3.5 milyon mülteciye kucak açacak, 30 milyar $ harcayacak, buna rağmen en fazla dış yardım yapan ülke kimliğini koruyacaksın.
Türkiye'ye uzaydan bakınca görünen manzara budur... Yığınca külfete ve jeopolitik risklerine rağmen yüksek büyümeyi başarabilen bu ülkenin değerini acaba yeterince biliyor muyuz? Üretimi baş tacı etme konusunda herkes aynı gayreti mi gösteriyor?
Bu çetin coğrafyada bize yüksek, nitelikli ve sürdürülebilir büyüme şart. Durduğumuz an, tepemize binmeye hazır onlarca güç, hazır bekliyor. Hükümetin üretime verdiği destekleri, tüketim ve lükse harcama eğilimindekilerin bu tutumu, bana göre ülkeye DEAŞ kadar zarar veriyor.
Yüksek büyümeyi sürdürebilir ve inovasyon hamleleriyle niteliğini de artırabiliriz. Bugün açıklanacak rakamlar üzerinden büyümeyi hamaset noktasından değil, yöntem ve kalkınma odağından ele almayı öneriyorum.