5 yıldır Anadolu'da yabancı yatırım fonları cirit atıyor. Yabancı yatırım çekmek için yarım asırdır gayret eden Türkiye için bu iyi haber kuşkusuz. Ancak işin bir de "nitelik" boyutu var.
Önceleri büyükler ile ortaklık veya satınalma gerçekleştiren yatırım fonları son zamanlarda KOBİ'leri de radarına almış bulunuyor.
Sadece İstanbul'da değil, Van'dan Denizli'ye dek hemen her sanayi kentinde "yabancıya gelin gitme" sevdası başladı diyebiliriz.
Ancak bu sevda, küresel evlilik hayaliyle başlasa da rekabetin çarkları içinde yok olma tehdidini barındırabiliyor. Bir KOBİ, neden küresel sermaye ile izdivaç kurmasın ki... Pekâlâ kurabilir ve küreselleşme yolunda cesur adım atmış olur.
Fakat kazın ayağına dikkat etmek gerekiyor. Yalnızca geçen yıl, 40 yerli firma, "yabancı fon beni kandırdı" diye İstanbul mahkemelerine başvurdu. Toplam 8 yabancı fona 40 dava, işin içinde başka dinamiklerin de olduğunu gösteriyor.
Kimisi "aklım yetmiyor gel beni al" sevdasında ve yılların gerisinden gelen başarısını yabancı damada teslim ediyor. Kimisi de anlaşmaların hukuk ayağında yeterince dikkatli davranmıyor. Tıpkı meydanda kazanılan zaferin barış masasında kaybedilmesi gibi... Yabancı fon bir KOBİ ile nede ortak olur? Çok basit... Para kazanmak... İşe ortak olmak, işi geliştirmek ve zamanı geldiğinde satıp çıkmak... Teori böyle diyor ama gelen fon, ortak olduğu KOBİ'yi kendi çıkarları doğrultusunda mahvedebiliyor. Yabancı damat buldum diye sevinen KOBİ, elinden çeyizi dahi alınmış kalabiliyor.
Bu aşamada sormak lazım... Bizim düzenleyici kurumlar ne işe yarıyor? Misal Sermaye Piyasası Kurulu... Belli ki Türkiye benzer sermaye akımlarına daha fazla uğrayacak.
Eğer SPK gibi kurumlarımız KOBİ'lere gerekli sağlıklı ortaklık/ satış altyapısı sunmaz ve denetlemez ise ülkede oluşturduğumuz zenginliği, ekonomik gerekçe olmadan yabancıya hibe etmiş olacağız.