Yüzlerce canımızı kaybettik. Eğer bu korkunç facia, zihin yapımızı değiştirmeyecek ise acaba daha nasıl bir felaket bekleyebiliriz ki...
Maliyeti düşürmek için güvenliğinden vazgeçenler, gün gelir canından olurlar. Bunu Soma'da bir kez daha gördük. İş kazalarını yalnızca yasalarla sağlayamayacağımızı, çok acı fatura ile ispat etmiş olduk.
245 can aklı aşan kâr hırsıdır. 245 can maliyeti düşürmek adına yapılmamış zorunlu yatırımlar bütünüdür. 245 can vicdansız üretim resmidir.
Yakın geçmişte büyük iş kazaları yaşanınca "faciadan ders" alma umudumuzu tazeleyip durduk, haftasına da unutuverdik. Ortalık iş güvenliği uzmanından geçilmiyor ama şu hale bakın: 245 can. Sendikalar sanki tek dertleri grev veya ücret pazarlığıymış gibi işyeri güvenliğinde takipçi olmuyor. Bizler yazıp çiziyor, fikri takibini yapmıyoruz.
Zihin yapımızı değiştirmekten söz ettim. Sahi, 245 can kaybı bunu sağlamayacak mı? Acaba daha kaç madende vicdansız üretim yüzünden "yüklenilmiş aşırı risk" faktörü vardır. Daha kaç işyeri, tedbir almak için ölümleri beklemektedir?
Ölümü kim ister ki? Fakat alınmayan tedbir, yapılmayan yatırım, gözetilmeyen işyeri güvenliği, ölüme çanak tutar. Riski artırır, canımızı alır, nicesini yetim bırakır, çocuklar babalarından, analar evlatlarından olur.
Vicdansız üretim derken, madende ölen kardeşlerimizi hayatta ve güvende tutacak adımların atılmamasını kastediyorum. Yineliyorum, acaba kaç Soma daha, patlayacak trafosunu bekliyor? Acaba kaç işyeri, gereğinden fazla risk barındırıyor?
Bizlerin Soma'ya üzülmesi yetmiyor, yeni Somalar olmasın diye zihin yapımızı değiştirip, gereken tedbir için seferber olmamız gerekiyor.
Son söz de "eğer toplum bilmeyecekse, gözyaşım neden aksın?" dercesine 245 can üzerinden kendine piar fırsatı arayan bazı kişi ve kurumlara: Lütfen herkes gibi içten ve vakur yas tutun. Yayınlayalım diye gülen fotoğrafınız eşliğinde "taziye mesajı" basın bülteni göndermeyin.