Elli dokuz sektörü aynı kefeye koymuyor ve ev ödevini iyi yapan "5 dakikada 5 soruna 5 çare" üretme gayretindeki çok azını, "özenle" ayrı tutarak diyorum ki... Dünkü reel sektör "sorun ve çare" zirvesinde havanda su dövdük.
Ağlamayın, çare üretin dedik ama ağlaya ağlaya zengin olma geleneğinin Şûra'da devam ettiğini gördük. Arkadaşımız Hazal Ateş'in notlarından detayları yandaki sütunlardan okuyabilirsiniz. Ben, değer üretmeyen temel tutuma dikkat çekeceğim.
Sorunu, kendi sorumluluk alanının dışına ötelemek, temel hastalığımız... Önce Gezi gerginliği, ardından 17 Aralık operasyonu ve FED, Merkez faiz atağı, kur çılgınlığı, Ukrayna, Kırım derken... Isınan sularda küresel ekonominin savaşın kıyısına varması, bizim reel sektör temsilcilerini fazla etkilememiş gibi...
Bildikleri tek strateji: Ağlamak, şikâyet etmek, istemek... Herkesten istemek, verenden daha fazla istemek... Teşvik mi? Daha fazlası... Af mı? Tekrarı... Destek mi? Yenisi... Koruma mı? Süreklisi...
Oysa bu toplantıya fazla önem atfetmiştim. Sonuçta sandığı ekonomi üzerinden etkilemek isteyenlerin gayreti ve sektörlerin geçtiği dar boğaz söz konusu... Beklentim her sektörün, bu kritik süreçte "yaraları sarma" ve sonrasında kamu ile birlikte atılacak adımlara yönelik önerileriydi.
Gele gele, "ucuz enerji isterem, kredi kartı taksitinde ayrıcalık isterem, vergi indirimi isterem, ek süre isterem, af isterem, imtiyaz isterem..." türküsünü dinledik. 8 saat boyunca "önemli sorunların tespiti" ve akabinde öncelikli adımların belirlenmesinde değer üretilmedi, bir tür "durgunluk terapisi" yapıldı.
Ali Babacan, Nihat Zeybekci, Cevdet Yılmaz... Bakanların yanı sıra Hazine müsteşarı, bürokratlar ve TOBB Başkanı Rifat Hisarcıklıoğlu... 59 sektör lideri... Peki, eksik olan? Bana göre kararlı duruş yok, inanç yok, öneri yok. Ev sahibine güvensizlik mi bilemedim...
Ama bildiğim şudur: Havanda dövülen su, sanırım bir sonraki zirvede "elekle taşınacak."