Küreselkriz öncesi çatışan kurumların işbirliğine daha ağırlık vermeleri tesadüf değil. Gördük ki kendini "bütünden" ayrı tutarak bağımsız olduğunu sananlar, aslında aynı gemide ve bir kez su almaya görsün, günün sonunda şah ile piyonlar aynı kutuya konuluyor.
Beş yıl öncesinde de merkez bankaları bağımsızdı.
Hükümetlerin ihtiyaç duyduğu likiditeyi temin ederken kılı kırk yarar, fiyat istikrarı sağlamak için "bildiğini" okurdu.
Biz, Merkez'in bağımsızlığının önemini 2001 kriziyle en yüksek faturadan öğrendik.
Merkez'in bağımsızlığına özen, en ihtiyaç duyulan zamanlarda dahi bozulmadı ve enflasyondan kur politikalarına dek Merkez bu özgürlük içinde davrandı.
Hatta öyle ki "haklı olduğu daha sonra doğrulanan" hükümet talepleri dahi yerine getirilmedi. 2012'de Başbakan'ın "faizler inmeli" önerisine uyulmadı ve diğer "frencilerin" de marifetiyle büyümeyi %2.2'lere indiriverdik.
Bugün Merkez yine bağımsız, yine bildiğini okuyor. Fakat "enflasyon, kur hedefine bakarım, gerisi işim değil" tutumu sergilemiyor.
Japon'undan AB'sine dek merkez bankaları artık "işsizlik, üretim" gibi faktörleri hesaba katıyor. Bana göre bu sağlıklı tutum, Başçı'nın Denizli konuşmasında kendini daha belirgin kıldı.
Özetle Başçı, Orta Vadeli Program ile uyumlu, hükümetin sosyal programlarıyla ahenkli mesajlar veriyor. Mesela OVP'ye yakın enflasyon tahmini, dolar kurundan söz ediyor. Ahenk, bağımsızlık ile çelişmez. Aksine "bağımsızlık", ahenkten mahrum olursa, onun varlık sebebine zarar dahi verebilir.
Temkin konusunda fikir ayrılığı olsa da üretimi, istihdamı, büyümeyi kendine dert edinen bir Merkez, daha büyük saygınlık kazanır.
Hükümet ile ahengi "bağımsızlık ihlali" sayan borazancıların tehditleri, Merkez'in kendilerine bağımlı olması talebinden başka bir şey değil aslında...