Ne zaman Merkez'in fiyat istikrarı veya Babacan'ın "aman tedbiri elden bırakmayalım" uyarısı gündem olsa benim de aklıma "büyümeyi kim dert edecek?" sorusu geliyor. Orta Vadeli Program (OVP) bunu dert etmiş gibi görünüyor. Etmeli de... İşte gerekçeler:
1- 2023'e kadar milli gelir 2 trilyon $ olacak ise yılda ortalama %9.6 büyüme şart ve zihni "tedbirde" ayağı "frende" bir tutumla bunu sağlayamayız.
2- Nüfus artışına bağlı olarak her yıl fazladan 600 bin iş yaratmak zorunda olan Türkiye'nin bir yandan işsizlik oranını tek hanelerde tutarken diğer yanda nitelikli işgücü oluşturması şart.
3- 500 milyar $'lık ihracat hedefinin "gerekli" olduğuna inandık. Şimdi sıra cari açığı azaltacak katma değerli üretimi halletmeye geldi. Yenileşim, AR-GE için sonuç alıcı hamleler gerekiyor.
4- Mali disiplin başarısıyla eli güçlenen Bütçe'nin sosyal programlara daha fazla kaynak aktarma imkânı doğdu. Bu da refah artışına yönelik programları gündeme taşıyor.
İstihdama dayalı büyüme, küresel kriz öncesi gündemimizdeydi. Aradan geçen 5 yılda krize rağmen bunu başarabildik. G-20 ülkelerinde 25 milyon fazladan işsiz doğarken biz 2.5 milyon istihdam sağladık.
OVP'nin bu sürümünün bir bakıma "sosyal program" ruhu taşıması, krizde pozitif ayrışarak test ettiğimiz tercihlerin, güçlenerek devamına dair cesaretimizi artırdı. Yılda 1 milyon gence iş hedefi gerçekçi olduğu kadar büyümeyi ivmelendirecek adımları da tanımlıyor.
Yeter ki "görünmezler" ellerini ayaklarını frenden uzak tutsun. Büyümeyi dert etmiyorsunuz bari bunu dert edenlerin başına dert açmayın...