6 kıtada 400'e yakın şirketiyle Türkiye, 300 fabrikasıyla başka ülkelerin yabancı sermayesi olma yolunda hızla ilerliyor. Bu durum, ufkunu dışarıdan gelecek yabancı sermaye ile sınırlayan zihin yapımız için ezber bozma niteliğindedir.
277'si Avrupa'da olmak üzere 69'u Afrika ve 25'i Kuzey-Güney Amerika, 25'i de Asya ve Avustralya kıtasındaki şirketlerimiz, yeni normal sunuyor bizlere. Yabancı sermaye haline gelen Türkiye şirketlerinin yurtdışındaki toplam yatırımları, 75 milyar $ civarında. Yalnızca geçen yıl 1 milyar $'ın üzerinde 25 satınalma gerçekleştirdik. Bundan 20 yıl önce Anadolu'da KOBİ düzeyindeki dinamizmi "Anadolu Kaplanları" diye adlandırmıştım. Şimdiki noktada, küresel kaplanlarımızın dünya ekonomisiyle bütünleşme başarısına tanık oluyoruz. 60'larda Avrupa'ya "pazu" niteliğinde emek ihraç ederken bugün yabancı sermaye ihracına gelmiş olmak, ülke olarak bir üst ligi zorlamaya başladığımızı da gösteriyor. Bırakın bu yeni normali okumayı, bunu teşhis edecek bilgileri dahi üretemiyor olmamıza şaşırıyorum. Dış sermayedar Türklere dair verilere sahip değiliz. Birkaç yerel çalışma ve şirketlerin bölük pörçük verilerinden büyük fotoğrafı kestirmeye çalışıyoruz. Bana göre dış sermayedar Türkler, tıpkı YASED gibi örgütlenmek, uzmanlık merkezlerini kurmak ve bu konuda politikalar oluşturmak zorunda... Bulundukları coğrafyanın iş ikliminde neler yaşadıklarına dair tecrübe ve birikimlerini paylaşmak durumundalar.
Emek ihracatından sermaye ihraç eden ülkeye dönüşen Türkiye'nin bir üst lige çıkma sürecini, daha derin, bilgi odaklı ve nitelikli verilerle izlemek, hayatidir.