Düşük vergi, bir sektörün veya çalışanın teşvik mekanizmasıdır. Eğer bir sektörü geliştirmek isterseniz, ona sağladığınız imkânlar içinde mutlaka vergi kolaylığı vardır. Misal son teşvik paketindeki ana unsur, bölgelere ve ürünlere getirdiği vergi teşvikleridir.
Türkiye'de futbol, bu açıdan bakıldığında sürekli teşvik edilen bir sektör gibi görünüyor. OECD ülkeleri içinde futbolcudan ve kulüplerden en az vergi alan ülke Türkiye'dir. Japonya'da %50, Almanya'da %45, İtalya ve İspanya'da %43 civarındaki vergi; bizde %15'tir. Üstelik bir alt lige gidince bu oran %10'a, diğerlerinde %5'e dek inmektedir.
İşin bir de kulüpler boyutu vardır. Onlar iki tarafı kesen kılıç -palyoş- gibi, gelirlerinden vergi muafiyeti yanında harcamalarını da vergiden düşebilmektedir. Misal TV, saha, forma reklam, maç bileti, kombine bilet, loca ve bonservis gelirleri, tamamıyla vergiden muaftır. Yetmedi, sponsorluk harcamalarında amatör kümede tamamı, profesyonel kulüplerde %50'si, matrahtan indiriliyor.
Bununla da yetinilmemiş, saha, salon ve tesis kirası, spor tesislerinin harcamaları, sporcuların yeme içme ve ikametleri, tüm spor malzemeleri, transferlerin bonservis bedeli ve sporculara verilen prim, para, ev, arabalar da matraha dahil edilmemiş. Başka? Siz devlete beş kuruş borç ödemesi geciktirin, tepenize biner. Ancak eğer bir futbol kulübünüz varsa durum değişir ve çok özel kolaylıklardan yararlanırsınız. Yıllık %3'ten 10 yıl vade gibi...
Eğer bu futbolu teşvik ise %50 vergi ödeyen Almanya'da futbol neden bu kadar ileri düzeyde? Eğer bu futbolcuyu teşvik ise %43 vergi ödeyen dünya starları neden kendilerini "teşvik edilmemiş" gibi hissetmiyor? Ve eğer amatör ruhla teşvik edip profesyonelce para kazanan kulüpleri bizler vergilendiremiyoruz?
Vergi politikasında tribüne oynamak mı? Endüstriyel futbola yönetim kalitesi getiremeyişimizin sebebi acaba futbolcu yerine futbol baronlarını besiye çekmemiz mi? Peki bunu neden yapıyoruz?