Anlamadığım şu: sistem, alacağı (!) için kapını çaldığında, onlar haklı ve biz potansiyel suçlu muyuz? Telefoncusundan bankaya, faktoring şirketinden çanakçısına dek "şu kadar borcun var, öde; yoksa!" üslubu nasıl bir terörizm ortamıdır?
Örneğin bankalar... İstemediğin halde gönderdikleri kredi kartları üzerinden bizi soymayı, bir hak olarak görürler. Sorun, bunlara karşı elimiz kolumuzun bağlı olması... Eğer bir banka size kredi kartı vermeye ve kullan- kullanma, bu kart üzerinden para sızdırmaya karar vermişse, size Rekabet Kurulu dahi yardım edemez. 28 Şubat ruhu, burada yaşıyor.
Örneğin, Digiturk... 10 yıl önce gelip evime kurdukları test cihazını söküp götürmeleri için az uğraşmadım. Her nasılsa onlara "taktığım" 20 kuruş için bugün 200 küsur liralık borcum var diye mafya dublajlı avukatlar tarafından aranıyor, gece yarısı dahi telefon çağrıları gönderebiliyorlar. 28 Şubat ruhu, burada da yaşıyor.
Örneğin faktoring firmaları... Çek senet mafyasının adını değiştirip faktoring yapınca, hukuki boyut kazandığını sandık. Şimdi vadesi gelmemiş alacağı dahi "muaccel" hale getirip, şantaj ve iflas baskısı ile sizi soyup soğana çevirebiliyorlar. Üstelik yönetimlerinde 28 Şubat'ın sivil generallerini barındırarak...
Örneğin sigortacılar... En kapsamlı poliçeyi size satıyor, hastaneye gidince tesadüfe bakın (!) ki tam da sizin sorunlarınız, kapsam dışı kalıyor. Biraz itiraz edince,
28 Şubat'ın sivil generalleri edasıyla avukatlarını tepenizde buluyorsunuz. 28 Şubat ile yüzleşirken pek çok kişi kendini, birkaç general üzerinden temize çekmeye çalıştı. Ama sivil generallerin eylemleri tam gaz sürüyor, işbaşındalar!