Krizdeki Avrupa'nın bize uyguladığı vizeye dair ikircil tutum içindeyiz. Dışişleri nezdinde gayret, AB üyelik süreci adımlarıyla ağır aksak giderken, bizdeki iş dünyası STK'ları "vize onların sorunu değilmiş" gibi davranıyor.
1970'lerin sonlarında Başbakan Süleyman Demirel'in "kararlılığı" ve Bonn Büyükelçisi Vahit Halefoğlu'nun "gayreti" sayesinde (!) bugün vatandaşımızı AB'nin vize edepsizliğinin kurbanı haline zaten biz getirdik.
O dönemde "teröristi, dincisi kaçmasın" kaygısıyla zaten kendi insanımıza "çıkış vizesi yasağı" koymuştuk. Üç yılda bir yurtdışına çıkış ve 200 $'lık harcırah için Ankara'dan karar bekler durumdaydık.
Üstüne üstlük "teröristimizi almayın" ricasıyla Almanya'yı ikna için çalıştık. Yoğun gurbetçi akını ve siyasi iltica yolunu istismar edenler yüzünden zaten tedirgin Almanya, bu isteğimizi seve seve yerine getirdi. Ardından domino etkisiyle bütün Avrupa tarafından vizelendik.
O sıralar AB ile tek ilişkimiz Konsey üzerindendi ve Türk delegasyonundan Bülent Akarcalı'nın gayretiyle 1985'te "Türk vatandaşlarına uygulanan vizenin kaldırılması" kararı çıkarttık. Fakat bu kararın ardında durmadık. Bugüne kadar geldik, vize edepsizliği karşısında ne gibi tedbirler geliştirebileceğimizi masaya yatırmadık.
TOBB, TİM, TÜSİAD, İSO, İTO benzeri STK'ların böyle bir derdi yok zira yöneticilerinin cebindeki pasaportun rengi, vizeye karşı bağışıklık taşıyor; Yeşil!.. Batı'nın kendilerine sağladığı "vizesizliği" bazılarının imtiyaz gibi kullandıkları dahi söylenebilir. İşadamı, sanatçı, sporcu ve gazeteci, STK yöneticilerine vize kolaylığının, AB İçişleri Bakanları tarafından ertelenmesi, bana göre bardağı taşıran damla olmalı. Turizmden başlayarak, misilleme vizeye dek "yaptırımların" zamanı geldi de geçiyor bile...