Ezber, sorgulamadan kabulün adı... Huzur verdiği söylenir. İşe yaradığı sürece sorun yok! Sorgulamak ise "tek bir soru sormakla sınırlı bile olsa" risklidir. Ezberi bozan, öncelikle "artık huzur vermemesi" ve akabinde, sorgulanmasıdır.
Bugün Türkiye, ezberlerine bahar temizliği yapan bir ülke. Eğitimden demokrasiye, ekonomiden sosyal hayata dek her alandaki hızlı devinim "neden işe yaramıyor?" sorgusunda mevcut ezberleri çöpe atmamızı sağlıyor.
Bunlardan birine yakından bakalım, misal şu fakirlik tanımı... Geçenlerde Türkiye Toplantıları'nda Babacan'ın verdiği rakamlar "1 doların altında günlük geliri olan insanımız kalmadı" diyordu. Zaten fert başına milli gelirin 10 bin doları aşması, şayet bu yapılırken gelir dağılımını düzeltici politikalara özen gösterilmişse, olması gereken sonuç.
Doğal olarak bu, yetinilesi bir sonuç değildir. Gönül ister ki günlük geliri 10 doların altında nüfus da kalmasın... Genelde yoksulluk ve yoksunluk üzerine konuşanların jargonu "fukaralık edebiyatının" ezberleriyle sınırlıdır.
Sendikalar bu dili sever. Zira ezberleri "günde şu kadar kalori" üzerinedir ve aslında obeziteyi taçlandıran bu bakış açısı, uygar toplumlarda çoktan bozulmuş bir ezberdir.
Tatil verilerine bakıyoruz; Arkadaşımız Dilek Taş, lüksten çok ihtiyaç haline gelmiş tatil anlayışından söz ediyor. Bu yalnızca gelirin değil, aynı zamanda tatili "ihtiyaç" haline getiren zihinsel dönüşümün ifadesi.
Zihin, algıladığından ötesini isteyemez ve zihnin gözüyle bir kez görülen, asla unutulamaz.
Bugün zihinlerimiz, fakirliğin bir "kader" olmaktan ziyade "tercih" olduğu gerçeğine taşınıyor. Fukaralık hâlâ var ama eski ezberlerin tanımına sığmıyor. Bu ise daha iyi bir hayatı sağlamaya zihnen hazır olduğumuzu gösteriyor.