Kerbela... Muharrem yası tutuluyor. Siyahlar içindeki binlerce insan İmam Hüseyin Türbesi'ne akın ediyor. Ve Türk bayraklı resmi konvoy, o kalabalığın içine dalıyor. Heyet duraklıyor. Tıpkı Türkiye'nin sıfır sorun hedefi ile başlayıp Ortadoğu'daki fay hatlarına saplanıp duraklama dönemine giren dış politikası gibi. Derken "Hariciye-i Veziri Türkiye" sesleri duyuluyor. Konvoy, kalabalıkta ilerlemeye başlıyor. Tıpkı, mezhep temelli olmakla eleştirilen dış politikanın, dinamik şartlara esnek uyumu gibi...
Geçen pazar ve pazartesi Dışişleri Bakanı Davutoğlu ile Bağdat, Necef ve Kerbela'da idik. Bağdat'ta, iliklerimize dek ıslandık. Kerbela'da izdihamdan çıktık. Her yönüyle ilginç bir deneyimdi. Şunu peşinen söyleyeyim.
Sünni blok peşinde koştuğu ileri sürülen Türkiye, Şii dünyasının kalbine girebiliyor. Ama gönüller biraz kırgın, görüş ayrılıkları canlı. Buna rağmen, konuşma zemininin oluşması önemli.
Irak Başbakanı Nuri El Maliki, bildiğiniz gibi. Bağdat'ta, Şii karakteri hâkim kılmayı başarmış. Ancak Suriye'den ihraç edilen güvenlik sorunları ve yaklaşan seçimler onu, Türkiye ile ilişkileri düzeltmeye zorluyor. Maliki, her fırsatta, "İki ülke birbirlerinin iç işlerine saygılı olmalı" mesajı veriyor, geleneksel kaygılarını yansıtıyor.
Davutoğlu ile gittiğimiz Bağdat'ın Kazımiye Mahallesi'ndeki İmam Kazım Türbesi'nin ziyaretçileri, "İsrail'e kafa tutan Türkiye neden Suriye'de bizim elimizi kesiyor" sorusuna yanıt arıyor. Öbür mahalleye yani Azamiye'de İmamı Azam Ebu Hanife'nin makamına vardığınızda bu kez "Bir Müslüman'ın, zulme uğrayan kardeşine yardımı iç işlerine karışma değildir" yorumu yükseliyor.
Netice... Reel politik Davutoğlu ile özdeşleşen politikaları da bölgenin aktörlerini de etkisi altına alıyor. Suriye'deki iç savaşın uzaması ise Türkiye'nin bölge halklarına vaatlerini zayıflatıyor. El Kaide bağlantılı yakıştırmalardan bir an önce kurtulmak için daha ciddi medya planlaması ve kamu diplomasisi gerekiyor!