Geçtiğimiz hafta boyunca CHP lideri Kemal Kılıçdaroğlu ile birlikte Çin'de idik. Seyahat, CHP'nin dışa açılım çabasını, organizasyon yeteneğini, partililerin uyumunu, genel başkanın zorluklarını görmemiz açısından eşsiz fırsatlar sundu.
Bir o kadar kayda değer olan husus da Çin ekonomisinin arka planına ilişkin gözlemlerimizdi.
Karşımızda devasa bir ölçek duruyor.
1 milyar 350 milyon nüfus. Çalışma hayatına katılabilen 750 milyon insan.
Yoksulluk sınırı içinde 400 milyon kişi. 1 milyon dolar ve üzerinde nakit varlığa sahip 80 milyon zengin. 110 milyonu aşan yaşlı...
2017'de dünyanın bir numarası olacağı anlaşılan, 2030'a kadar GSMH'sini ikiye katlayacağını ilan eden bir ekonomi.
Batı kapitalizmi Çin pazarını zorladığında Pekin yönetimi stratejik bir karar almış ve yabancılara ülkede yatırım şartı getirmişti.
Sermaye, teknoloji ve bilgi birikimi transferi Çin tarafından ustaca kullanılmış. Bir anlamda, modern sömürgecilikten rövanşa dönüşmüş. Bugün Çin'de üç tür ürün bulmak mümkün. "Orijinal, tezgâh altı orijinal ve çakma!" Küresel markalar ucuz geldiği için Çin'de üretim yapıyorlar.
Çinliler ise o markaların orijinalini üretirken ya banttan ekstra ürün çıkarıyorlar ya da aynı işçi ile aynı girdiyi kullanarak orijinalini merdiven altında da imal ediyorlar. Tabii bolca taklit ürün de çıkarıyorlar. Böylece, Batılı firmaları, kendi silahları ile vuruyorlar. "Sen misin bir çantayı 5 bin dolara satan? Ben de aynısını 500 dolara satarım" diyebiliyorlar. Çin pazarını kaybetmek istemeyenler, bu şartları kabul ediyor ve marka değerlerini paylaşmak zorunda kalıyorlar.