İtalya'daki cezalar sonrası maraton.com.tr'deki ankette "İtalya'daki delillerin aynısı bizim elimizde olsaydı, Türkiye Dünya Şampiyonu olduktan sonra büyük kulüplere böyle cezalar v e r i l e b i l i r miydi?" sorusu yöneltilmiş.
Yanıt verenlerin % 92'si "Hayır" demiş. Türkiye'de bugüne kadar bu konulardaki muameleyi hatırlayın, Dünya Kupası kazanmaya bile gerek yok ki! Bizde uygulama zaten böyle.
Böyle gelmiş de, böyle gidecek mi? Etik boyutu elbette "Gitmemeli" dedirtiyor ama makro düşünmeyi başarabilirsek işin ekonomik boyutu da bizi aynı sonuca götürür. Çünkü toplumsal tepki, ekonomik gerekçeler gibi bahanelerle ağır cezalar verilemedikçe uzun vadede de kaybeden futbolumuz olacaktır.
Türkiye Futbol Federasyonu eski Başkanı Levent Bıçakcı, yaptırdıkları ankete göre Türkiye'de futbolu yöneten kişi ve kurumlara karşı müthiş bir güvensizlik duyulduğunu, bu güven duygusunu yeniden yeşertmenin en önemli amaçlarından biri olduğunu söylemişti.
İşte İtalya'daki cezaların ardındaki gerekçe de aynı. İtalyanlar, ağır cezalarla futbolda yaşanabilecek güven erozyonunun önüne geçmeyi hedefledi. Çünkü güven kaybı futbola akan kaynakların yükselmesini sağlayan reytingi olumsuz etkileyecekti.
Bu cezalar sonrası; İtalya Ligi'nin değeri düşecek. Büyük kulüplerin marka değerleri de öyle. Yıldızlar kaybedilecek. Rekabet azalacak. Bu yüzden TV yayın gelirlerinde, hatta seyirci sayısında bile düşüş görülecek. İtalyan futbolu, bu nedenlerle ciddi sıkıntılar yaşayacak. Ülke futbolunun iki lokomotifinden Juventus'u düşürüp, Milan'ı da cezasız bırakmayan adımı, bu faktörleri de bile bile neden attılar, düşünmek lazım.
Çünkü çok iyi biliyorlar ki, bunu yapmasalar yaşanacak güven kaybı nedeniyle müşteri satın aldığı mala güvenini yitirdikçe orta ve uzun vadede çok daha zararlı çıkacaklardı. Türkiye'de boşalan statlara bir de bu gözle bakmayı denersek belki hastalığa doğru teşhisi koyacağız.
Ülkemizde erozyonla mücadale eden TEMA Vakfı'nın bir benzeri çıkıp futboldaki güven erozyonuyla savaşmaya başlamalı. Yoksa iş işten geçecek.