Ben, yıldızları yokluyordum geceler boyu... Yıldızları kokluyordum olmadığın geceler!
İçim sızlıyordu; çünkü içim sızlıyordu her yaramdan dışıma. Her yaram, yâââr kokuyordu!
Bir yıldız dudağıydı aradığım, soluksuz gecelerimde... Hangisiydi, bilmeden... Bilmeden, ışıktan bakışların hangisi olduğunu. Yıldızları kokluyordum gelmediğin geceler...
Ve ben ümit içiyordum ışık dökülen kurnalardan. Turnalar haber uçuruyorken aydınlık kıtalara, ben umuyordum... Umuyordum ki, hiç bitmeyecek kadar çok yarınımız var...
Ben, yıldızları kokluyordum gelmediğin geceler... Biliyordum ki, kimse bilmez kokusunu ben gibi, yıldızların. Kimse bilmez, her biri nasıl da ayrı ayrı kokar, her biri bir çiçek gibi...
Yıldızları kokluyordum gelmediğin geceler...
(Muammer Erkul'un "Aşk Mektebi" kitabından)