Görürsen, şahit olursan, denk gelirsen, karşılaşırsan, tesadüfen yakalarsan bakma. Kapat gözlerini.
Bakarsan illâ ki görürsün. Çevir bakışlarını. Görmezsen kötü düşünmezsin, güzel düşünürsen seversin.
Görsen bile, yakalasan bile, öğrensen bile yine de sevmeyi dene. İnsan kusurları ve ayıplarıyla insandır. Seveceksen öylece sev.
Ne kusursuz insan ara, ne de insanda kusur. Birincisini zaten bulamazsın, ikincisinde ise, bulduğun her kusur, öğrendiğin her ayıp sahibini değil, seni çirkinleştirir.
Her iki arayışın da seni mutsuz eder, inan bana. İlkinde, bulamadığın için, ikincisinde ise bulduğun için mutsuz olursun. Oysa sen mutluluğu arıyorsun aslında. Arıyorsun ama yanlış yerde. Mutluluğun sırrını veriyorum: Kapat gözlerini. Ne kadar az görürsen o kadar mutlu olursun. Ne kadar az bilirsen o kadar huzurlu olur için.
Bakma, görme, arama... Kapat gözlerini (Veysel Eroğlu'na teşekkürler)