8 Mart günü gazetelerde yayınlanan Abdullah Gül'ün sözleri önemliydi. "Rövanşist davranılmaması gerekir"diyordu. Sadece, 28 Şubat süreciyle işbirliği yapan medyaya karşı rövanşist duygularla yaklaşmayı mı eleştiriyordu, yoksa daha derin bir anlam mı taşıyordu bu cümleler? Bence, aynı zamanda, demokratikleşmeyi, 28 Şubat uygulamalarını tersine çevirmekle sınırlı gören bir zihniyete de üstü kapalı şekilde karşı çıkıyordu.
Geçtiğimiz pazar günü, Vatan'da, Mehmet Altan'ın Ruşen Çakır'a verdiği röportajı okudum. Altan, "cami ile kışla ikilemine"sıkıştığımızdan söz ediyordu. Elbette mağduriyetler aynen Gül'ün söylediği gibi giderilmeli ama İmam Hatipler, başörtüsü, askerin kışlaya sokulması, Ergenekoncuların yargılanmasının da ötesinde yapılması gereken düzenlemeler yok mu? Meselâ üniversitelerin özerk bir yapıya kavuşması ve YÖK'e sadece koordinasyon görevi verilmesi. Anayasa konusunda hazırlıklar mevcut fakat ya Siyasi Partiler Kanunu? Dar kadrolar yerine, kayıtlı üyelerin tümüne parti yönetiminin belirlenmesinde söz hakkı tanınması, milletvekili sıralamasında Genel Merkez'in etkisinin % 5'lik kontenjan hakkıyla sınırlanması, barajın hiç değilse % 7'ye düşürülmesi... Terörle Mücadele Kanunu ile Türk Ceza Kanunu'nda değişiklik yaparak, protestocuların ya da kalem erbabının tutuklanmasının, kolayca örgüt üyeliği ya da propagandasını yapmakla suçlanmasının önlenmesi.
Savcı ve hâkim terfilerine AB standardı getiriliyor. Bir an önce gerçekleşmesini umut ettiğim bu proje çok olumlu. Ama, diğer konularda da, AB standardına ulaşmayı hedef olarak almalıyız. Bu yüzden, amaç, sadece 28 Şubat mağduriyetlerini gidermek ya da faillerden bir şekilde öç almak değil, bundan bağımsız olarak Türkiye'nin daha özgürlükçü bir sisteme kavuşturulması olmalıdır.