Bir resmi bayramlar vardır; bir de her gün fark etmeden yaşadığımız bayramlar.
Nefes almak bayramdır meselâ; günün birinde soluksuz kalınca anlar insan.
Görmenin nasıl bir bayram olduğunu, karanlık öğretir; sevmeninkini yalnızlık...
Bayramdır elden ayaktan düşmemek; zihinden önce bedenini kaybetmemek; "Çok şükür bugünü de gördük" diyebilmek.
Küsken barışmak, ayrıyken kavuşmak bayramdır.
Evde yalnızlığı noktalayan insan nefesi, akşam kapıda karşılayan yavuklu busesi, nice adağın ardından çınlayan çocuk sesi bayramdır.
Güne gülümseyerek başlayabilmek bayramdır.
"İyi ki yanımdasın" bayram; "Her şeyi sana borçluyum" bayram; "Hiç pişman değilim" bayram.
Evlâtların mürüvvetini görebilmek, eve dolu bir torbayla gidebilmek, konu komşuyla yarenlik edebilmek, akşamları eskimeyen bir keyifle çay demleyebilmek bayramdır.
Zamanı donduran eski fotoğraflara pişmanlık duymadan, yol arkadaşlarının yüzüne utanmadan bakabilmek bayramdır.
Kıymet bilmeyi öğrenirseniz her gününüz bayram olur.
(Necla Sanlı'ya teşekkürler)