Bir çocuktan anne ve babasına yakarış: Sürekli büyüme ve değişme içindeyim... Çocuğunuz bile olsam, sizlerden ayrı bir kişilik geliştiriyorum. Beni tanımaya ve anlamaya çalışın. Davranışlarımın sonuçlarını kendim görürsem, daha iyi anlarım ve öğrenirim. Bırakınız, sorunları tek başıma halledeyim. Büyüdüğümü başka nasıl anlarım? Büyümeyi çok istiyorsam da, ara sıra küçük bir çocuk gibi davranmaktan kendimi alamıyorum. Bunu önemsemeyin ama beni şımartmayın da. Her istediğimi elde edemeyeceğimi biliyorum fakat siz verdikçe, almadan edemiyorum. Beni sınırlayın. Koyduğunuz kuralların hepsini beğendiğimi söyleyemem. Ancak kısıtlamazsanız, ne yapacağımı da şaşırıyorum. Öğütlerinizden çok davranışlarınızdan etkilendiğimi unutmayın. Birbirinize saygı ve sevginizin azaldığını görmek beni yaralar ve tedirgin eder. Bana bağırarak konuşmayın. Yüksek sesle söylenenleri pek duymam. Yumuşak ve kesin kararlılık gösteren sözler bende daha iyi iz bırakır. Küçük yanılgılarımı, büyük suçmuş gibi kafama kakmayın. Ceza vermeden önce beni dinleyin. Öğrenmeye en yakın olduğum anlar, soru sorduğum anlardır; kulak verin. Açıklamalarınız kısa ve özlü olsun. Bana güvendiğinizi belli edin. Başkalarıyla karşılaştırmayın; umutsuzluğa kapılırım. Yaşımın üzerinde bir olgunluk beklemeyin. Bütün kuralları birden öğretmeye kalkışmayın; süre tanıyın. Tam doğru söylemediğimi görünce, beni köşeye sıkıştırmayın; daha fazla yalana sığınmak zorunda kalırım. Kızgınlığınızı haklı görebilirim ama beni aşağılamayın. Hele başkalarının yanında onurumu kırmayın. Bana haksızlık ederseniz, bunu açıklamaktan çekinmeyin. Özür dilemeniz, size olan sevgimi azaltmaz. Tersine beni size daha çok yaklaştırır. Örnek çocuk olmamı istemezseniz, ben de sizden kusursuz anne baba olmanızı istemem. Çocuğunuz olarak doğmak ya da doğmamak elimde değildi. Ama seçme hakkım olsaydı, sizden başkasının çocuğu olmak istemezdim.