Nevzat Er, Eminönü eski Belediye Başkanı. İlçe Fatih'e bağlanınca, Er, başkan olamadı. Geçenlerde kendisiyle konuşuyorduk; son derece hoş sohbet biri. "Nasıl oldu bu iş?" diye sordum. Bunun üzerine güzel bir hikâye anlattı:
"Özal'ı anma töreninde (17 Nisan 2008), Cumhurbaşkanlığı Genel Sekreteri Mustafa İsen, Devlet Bakanı Cemil Çiçek, İstanbul Valisi Muammer Güler, Belediye Başkanı Kadir Topbaş, Abdülkadir Aksu bir araya gelmiştik. Oradan Akgün Otel'e geçtik. Eminönü ile Fatih'i birleştiren kanun çıkmıştı. Lâf lâfı açtı. Ben, 'Devleti karşımda bulmuşken bir fıkra anlatayım' dedim: Avcının biri, şahin ile avlanıyor. Fakat işler biraz kesat. Evi ile av alanı arasında bir yatır var. 'Hazret belki bir himmet buyurur ve rızkımız açılır' diye düşünüp yatıra uğruyor; dua ediyor. 'Manevi elini uzat, bize sahip çık...' diye yakarıyor. Ormana vardığında, birden gökyüzünde bir gürültü duyuyor. Bir kartal, dalıyor, avcının elindeki şahini kapıp gidiyor. Dönüşte avcı gene yatıra uğruyor; tabii biraz buruk, bir nebze de öfkeli. Söyleniyor: 'Yatır olmaya yatırsın ama, affedersin lâfı tersinden anlıyorsun' diyor."
Fıkrayı devlet erkânına anlatan Nevzat Er, "Durumu arz ettim. Ben de Fatih ile Eminönü'nün birleşmesinin doğru olduğunu düşünüyorum. Bunu defalarca ifade ettim ama avcı durumuna düşmek istemem" diye sözlerini bağlıyor.
Ama görünen o ki, şimdilik Er, elinden şahini giden avcı gibi. Halinden şikâyetçi değil, çünkü hâlâ "Eminönü ile Fatih'in birleşmesi doğru bir adımdı" diye düşünüyor.
Hatırlarsınız, muhalefet, "Bizim kazandığımız bazı belde ve ilçeleri kaldırarak, iktidar hileli bir işlem yapıyor" diye kıyameti koparmıştı. Nevzat Er'in durumu, niyetin, muhalefeti bertaraf etmek olmadığını açıkça göstermiyor mu?