Adam, yeni kamyonuna bakmak için evinden çıktığında, 3 yaşındaki oğlunun elindeki çekiçle kamyonun kaportasını mahvettiğini görmüş. Öyle öfkelenmiş ki, kendini tutamamış, çocuğun ellerine çekiçle vurmaya başlamış. Biraz sakinleşince aklı başına gelmiş ama çok geç. Maalesef doktorlar, çocuğun elinin iki parmağını kesmek zorunda kalmış. Çocuk ameliyattan çıkıp, gözünü açtığında bandajlı elini fark etmiş; parmaklarının olmadığını anlamış. Gayet masum bir ifadeyle sormuş: "Babacığım, parmaklarım ne zaman yeniden çıkacak..."
Bir bebeğin ağladığını işittiğinizde bu öyküyü hatırlayın. Çok sevdiğiniz birine karşı sabrınızı kaybettiğinizde önce biraz düşünün. Kamyonlar onarılabilir ama, kırılan kalpler, incinen duygular kolay kolay onarılamaz. Sabırlı olun, anlayış gösterin ve insanları sevin.
(Saim Güven'e teşekkürler)