İçişleri Bakanı Beşir Atalay, Kürt konusunda alınacak tedbirleri değil, demokratik açılım için nasıl bir yöntem takip edileceğini açıkladı. Genelkurmay dahil, ilgili kurumlarla görüş alışverişinde bulunulacak, siyasi partilerden destek istemek suretiyle, mutabakat aranacak.
Paketin içeriğinin açıklanmamasına rağmen, muhalefet sözcüleri eleştiriye başladı bile. Haber Türk'te, Onur Öymen (CHP) ve Mehmet Şandır'ı (MHP) dinledim. Belli ki, iktidar partisiyle kolay kolay uyum sağlamayacaklar. Bu tavır, paketin muhtevası kamuoyuyla paylaşıldıktan sonra, uzlaşmanın daha da zor olacağının habercisi.
Bir gün önce, Irak ve ABD temsilcileriyle yapılan toplantı, ardından, dün Beşir Atalay'ın çözüm arayışındaki samimiyeti gösteren açıklamaları, ümit verici. Zaten, AK Parti, böyle bir hava yarattıktan sonra, gerekli adımları atamazsa, bütün inandırıcılığını kaybeder. Söz konusu pakette, idari kararlarla ulaşılacak hedefler var. Meselâ, köylere eski adlarının yeniden verilmesi, "Ne mutlu Türküm diyene" yazısının dağlardan kaldırılması gibi. Tabii, anayasa değişikliğine de ihtiyaç duyulabilir. Kürt kültürünün ve kimliğinin anayasal teminat altına alınması en önemli talepler arasında. Anayasa değişikliği gerektiren hususlarda muhalefetin desteği çok önemli. Çünkü AK Parti bu konuda bir referandumu göze alamaz. İktidar tek başına yapabileceği düzenlemelerde dahi, muhalefetle işbirliğine ihtiyaç duyacaktır. Başarıya ulaşılmak isteniyorsa, bu hassas konuda kimse siyasi istismar yolunu seçmemeli.
"Muhatap kim olacak?" sorusu da sık sık soruluyor. Abdullah Öcalan'la teması politik ortam kaldırmaz fakat Demokratik Toplum Partisi'nin mutlaka devrede olması şarttır. Zaten, Beşir Atalay bu istikametteki bir soruya cevap verirken açık kapı bıraktı. "Başbakanın takdirinde bir değişiklik olabileceği" sözünü sarf etti.
25 yıl kan aktı. Sanki çözüme yaklaştık gibi. Unutmayalım ki, çözüm, büyük ölçüde partilerin işbirliği yapmasına bağlı. Akan kan üzerinden siyasi prim toplamaya çalışanlar olursa, AK Parti'nin de cesareti kırılacaktır.