Evvelki akşam, Star televizyonunda, Mersin'in Eskisarılar köyüyle ilgili bir haber seyrettim. Bir grup eğitim gönüllüsü, köydeki sobalı okula gitmişler, operacıları da götürmüşler. Çocuklar, gözleri hayretten fal taşı gibi açılmış, bağıran çağıran adamları ve kadınları dinliyor. O sırada, bir de elektrik kesilmesin mi! Tam "ayranı yok içmeye" vaziyetleri. Kimdir bu "akl-ı evvel" ler diye merak edip dururken, baktım, son parça olarak, 10. Yıl Marşı okunuyor bariton ve soprano sesleriyle. "Ultra laikler işbaşında" diye düşündüm.
Bizim insanlarımız, operayı, ya da klasik Batı müziğini, uygarlığın bir parçası sanıyor. Çocuklar, opera dinlediler mi, sobayla ısınsalar, elektrikleri bir yanıp bir sönse de, medeni bir dünyanın parçası haline geliverecekler... öyle mi!
9. Senfoni'yi dinledikten sonra "İşte çağdaş Türkiye" diyen Demirel'in kulakları çınlasın.
Geçenlerde, İstanbul Büyükşehir Belediye Başkan adayı Kemal Kılıçdaroğlu da, Kadir Topbaş'ı küçümsediğini belli etmek için, "Sen hayatında bir kere operaya gittin mi, bundan haber ver" demedi mi? Kadir Topbaş da, biraz kaçamak cevap verdi. "Biz İstanbul'da yetiştik" dedi. Oysa opera, bir medeniyet ölçüsü değil ki! Üstelik bizim kültürümüzle yakından uzaktan ilgisi yok. Keşke Kadir Topbaş, "Sen Şeb-i aruz törenlerine kaç kere gittin? Topkapı'da Harem dairesini gezdin mi? Aya İrini'de konser dinledin mi? Fuzuli'den, Haşim'den, Yahya Kemal'den kaç şiiri ezbere bilirsin? Uşşak makamıyla, nihaventi birbirinden tefrik edebilir misin?" diye mukabil soru sorabilseydi.
Meselâ ben, annemin de biraz zoruyla, (O da tam tipik cumhuriyet kadınıdır) 7 yaşından itibaren operaya gittim. Belki de bu baskılar sebebiyle, büyük tepki duymuştum. Operayı sevmiyorum diye, çağdışı mıyım dersiniz...