Cezayir asıllı 17 yaşındaki Nahel Merzouk, Fransa'nın başkenti Paris'in bir banliyösü olan Nanterre'de Fransız polis memuru tarafından vurularak öldürüldü. Ailesinin tek çocuğu olan Nahel, paket servisinde çalışıyor ve ragbi liginde oynuyordu. Yaşadığı bölgede çok sevilen bir çocuk olduğunu da aileyi tanıyan komşuları açıkladı.
İlgili polis memuru tutuklandı fakat bu yılların birikmiş öfkesini dindirmedi. Fransa'da yaşayan Afrika kökenliler sokaklara çıktı. Fransa'nın en az 14 kentine yayılan olaylar İsviçre ve Belçika'ya da sıçradı. Fransa-İsviçre arası otobüs ve tren seferleri durduruldu. Karakollar, hayvanat bahçeleri ve mağazalar talan edildi. Olaylar devam ederken Cumhurbaşkanı Emmanuel Macron ve eşi Brigitte, Elton John konserine gittiler. Brigitte, konserde biraz fazla dağıtınca eşi tarafından uyarıldı.
Sarayında PKK yöneticilerini ağırlamaktan çekinmeyen Fransa Cumhurbaşkanı, yaşanan olayları "Bazı (gençlerin) sokakta kendilerini zehirleyen video oyunlarını oynadığı hissine kapılıyorum" sözleriyle eleştirdi. Fransa Adalet Bakanı Eric Dupond-Moretti ise 17 yaş altı gençlerin ailelerini, 2 yıla kadar hapis ve 30 bin euro'ya kadar para cezasıyla tehdit etti.
Fransız hükümeti bununla yetinmedi, sokağa çıkma yasağı, ağır silahlı birliklerin gösterileri bastırmakla görevlendirilmesi gibi önlemler aldı. Ancak olaylar devam ediyor. Paris'in banliyölerinde başlayan gösteriler, ülkenin en önemli turistik mekânlarından biri olan Şanzelize Caddesi'ne kadar sıçradı.
Fransa İçişleri Bakanlığı, yollarda toplamda 871 yangın çıkarıldığını ve 5 bin otomobil ile 250'si polis merkezi olmak üzere 1000 binanın yakıldığını bildirdi. Yangına müdahale eden bir itfaiye görevlisi hayatını kaybetti. Gözaltına alınan göstericilerin sayısı 3 bin 500'e yaklaştı. Turist rezervasyonlarının % 25'i iptal edildi. Şimdiye dek gerçekleşen olayların ülkeye maliyetinin 1 milyar euro'yu aştığı söyleniyor.
Macron'un Cumhurbaşkanlığı döneminde Fransa bu tür sokak ayaklanmalarını sıklıkla yaşadı. Sarı Yelekliler isyanı 2018'de başladı ve eski hızında olmasa bile kâğıt üzerinde hâlen devam ediyor. En son emeklilik yaşının 62'den 64'e çıkarılmasını protesto eden binlerce insan mart ayında Fransa sokaklarını yangın yerine çevirmişti.
Ancak Fransa'nın on yıllar boyunca doğrudan, sonra da dolaylı olarak sömürdüğü ülkelerden gelen ailelerin çocukları sokaklara çıkınca Sarı Yeleklilere gösterilen "tolerans" elbette ortadan kalkıyor. Bu bitmez tükenmez kolonyalist kafanın bizdeki temsilcilerinde de durum farklı değil. Gezi vandallarına övgüler düzen, mercek gözlüklü sosyoloğumsu tiplemeler bir anda ortadan kayboluyor. Yerine safari şapkasıyla dolaşan beyazlar geliyor. Le Pen destekçisi Fransız milliyetçileri de ellerinde sopalarla göstericilere saldırıp "Fransa Fransızlarındır" sloganıyla yürüyormuş. O zaman adama sorarlar "Afrika kimin?" diye... Mesela Cezayir, Mali, Senegal kimlerin? Yine Fransızların mı? Değilse eliniz neden hâlâ bu ulusların kıymetleri üzerinde? Kendi cumhurbaşkanınız Chirac bile "Afrika olmadan Fransa üçüncü dünya gücü seviyesine iner" dememiş miydi? Bugün G7 üyesi olmanızdan Avrupa Birliği'nin kurucularından olmanıza dek sahip olduğunuz gücün kaynağı kim?
Bu minvalde Fransa ile Türkiye'deki göçmen meselesini kıyaslayanlarsa en başta kendi ecdatlarına saygısızlık ediyorlar. Dünyaya bir tane Le Pen yeterli; Fransa'dan ithal ideolojilerle yeterince vakit ve enerji kaybettik.