AK Parti, geçtiğimiz ay "Türkiye Yüzyılı" başlıklı programla seçim startını vermişti.
CHP de "İkinci Yüzyıl'a Çağrı" başlığıyla hem seçim startını verdi hem de Kılıçdaroğlu'nun adaylığını bir nevi tescil ettirmiş oldu.
CHP'nin başlığındaki Ak Parti'den alınan bariz "ilham" dışında iki program arasında bir benzerlik yoktu: Salondaki koordinasyonsuzluk, formatın sanki panel ortamıymış gibi olağanlığı, katılımcıların durgunluğu, vb.
Kılıçdaroğlu bir lider olarak ortaya kendini koymak yerine bol bol ekip tanıtımı yaptı. Ancak çevresine topladığı insanlar ya siyasette kendini şimdiye dek gösterememiş albenisi olmayan kişilerdi ya da CV'si güzel ama ne siyaset ne de devlet tecrübesi olmayan kişilerdi.
Programa dair en büyük eleştirimse Amerikalı danışman Jeremy Rifkin ile CHP'nin kurduğu ilişkiydi. Düşünsenize Türkiye gibi büyük bir ülkenin ikinci partisisin. Ana muhalefetisin. İktidardan sonraki en önemli temsil sahibisin.
Ve parasını verip tuttuğun Amerikalı bir danışman, tenezzül edip Türkiye'ye bile gelmeden, Washington'daki evinden bağlanarak size ders anlatıyor. Siz de "Atatürk'ün partisinin lideri" olarak ekibinizle oturduğunuz yerden ders dinler gibi onu dinliyorsunuz. Üstelik bunun da övünülecek bir durum olduğunu sanıyorsunuz ve "Türkiye bunu hak ediyor" diyerek takdim ediyorsunuz.
Üstelik Rifkin, buzul çağından okyanuslardaki gaz emisyonuna her yerde yaptığı klişelerle dolu bir sunum yaptı. Ne Türkiye'nin acil sorunlarından ne de ülke iç dinamiklerinden haberdardı. Salonda ise kulaklıklar sadece protokolde olduğu için geride kalan hiçbir CHP'li İngilizce bilmiyorsa konuşulanları anlamadı.
"Sömürge ruhlu" olmak nedir diye sorulsa, bu fotoğrafı göstermek yeterli aslında. Türkiye bunu hak etmiyor!