PKK, sadece Türkiye değil, ABD ve AB tarafından da terör örgütü kabul edilen bir oluşum. Saldırıları sayesinde, son 30 yılda, sadece on binlerce güvenlik görevlisini değil, binlerce sivili de katletmiş bir yapıdan bahsediyoruz. Sadece son iki ayda, PKK mensuplarının Ankara'da düzenlediği canlı bomba saldırılarında 65 kişi hayatını kaybetti.
Son Ankara saldırısında, hamile bir anne ve doğmamış bebeği öldü, 16 yaşındaki Destina öldü, iki sevgili Başak ve Can öldü, Erasmus bursuyla İtalya'da okumaya hazırlanan Kerim öldü, beş ay önceki Ankara'daki DAEŞ saldırısında hayatını kaybeden Deniz'in en yakın arkadaşı Ozancan öldü, 66 yaşındaki Ayşe Bilgilioğlu öldü.
Toplamda 37 vatandaşımız öldü.
Her birinin farklı bir hayat hikâyesi, görüşleri, hayalleri vardı ama hepsi canımızdı.
Türkiye zor günlerden geçiyor ve yas tutuyor. Ancak PKK'yı aklayanlar sadece içimizde değil. Batı medyası, bu saldırıları gerçekleştiren canlı bombaların hepsinin oyunu verdiği ya da desteklediği, Meclis'teki üç partinin de imza attığı canlı bomba saldırısını kınama bildirisine dahi imza atamayan HDP'nin 'barış temsilcisi', onun silahlı kolu PKK'nın ise "otoriter Erdoğan'la savaşmak zorunda kalmış" bir silahlı örgüt olduğunu savunuyor.
New York Times'ın "Türkiye ile mülteci anlaşmasını gözden geçirin" başlıklı başyazısı, bunun son örneklerinden.
AB'nin Türkiye ile anlaşarak, Erdoğan'ı güçlendireceğini iddia eden makalede şöyle deniyor: "Yasal meselelerin ötesinde, anlaşma ahlaki soruları da beraberinde getiriyor.
Demokrasi ve Avrupa değerlerine arkasını dönen Türkiye Cumhurbaşkanı Erdoğan'a destek anlamı taşıyor. Ayrıca Bay Erdoğan, Kürt ayrılıkçılarına da savaş açmış durumda.
Ankara'daki bombalama ve ardından Türk hükümetinin Kuzey Irak'taki Kürt isyancıların mevzilerini vurması bile Avrupalı liderlerin durup düşünmesine yeter de artar bile."
Türkiye, Erdoğan'ın liderliğinde ve muhalefetin karşı çıkışlarına rağmen, 'yüce değerlere' sahip AB'nin 28 ülkesinin yapamadığını tek başına yapıyor ve 2.5 milyon mülteciye ev sahipliği yapıyor. Yani burada öğretilecek bir insanlık dersi varsa, Türkiye'nin onu AB'den almayacağının en açık kanıtı bu anlaşmanın kendisidir zaten.
Üstelik dünyada şu anda değil, dünya tarihinde hangi 'otoriter' lider, 2.5 milyon sığınmacıya ülke kapılarını açmıştır? Sadece bu bile NYT'nin asılsız otoriterlik suçlamalarını sorgulamaya değer. Ayrıca Obama'yı çok kızdırmayacaksa, NYT'ye bir ara her yıl yüzlerce Kürt aktivisti asan İran rejiminin zulümlerini neden Erdoğan takıntıları kadar dile getirmediklerini sormak da gerekir. Ama esas mesele bu değil.
Esas mesele, alıntıladığım paragrafta PKK'nın tamamen masumlaştırılmasıdır. Temmuz 2015'te, Türk devleti ateşkesi sürdürürken, daha tek bir PKK militanını öldürmemiş ve Kandil'i bombalamamışken, PKK'nın iki polisi uykusunda, bir askeri ve polisi pusuda, bir sivili evinin önünde öldürmesinden hiç bahsedilmemesi ve bu gerçeğe rağmen savaşı Erdoğan'ın başlattığının iddia edilmesi...
Esas mesele, 37 vatandaşımızı katleden saldırının faili olan PKK'dan; PKK yönetici Mustafa Karasu bunu PKK yayın organı "Özgür Gündem"deki yazısında açıkça belirtmişken hiç bahsetmemesi. PKK'nın canlı bomba saldırısının, "Ankara'daki bombalı saldırı" diye geçiştirilmesi ve ardından Türk devletinin misilleme olarak Kuzey Irak'taki PKK mevzilerini vurmasından sanki bir nefsi müdafaa değil de, suçmuş gibi bahsedilmesi... Bu satırları okuyan ve arka planı bilmeyen birisi, Ankara'daki canlı bombalı saldırının failinin PKK değil de, Erdoğan olduğunu düşünebilir!
NYT ve benzeri yayınlar, dört gün önceki BBC röportajında, "Mücadelenin bu aşamasında, gerillalarımıza yerine getirmeleri yönünde verilecek her emir, meşru olacaktır" diyen PKK yöneticisi Cemil Bayık'a aradığı meşruiyeti gönüllü sağlamaktadır. Bu, Türk halkının yasıyla dalga geçmekten başka bir şey değildir.
