Bin kişiye karşı 313 mümin adam ayağa kalktı. Kimi Mekkeli kimi Medineli hepsi bir sevgiliye sevdalı. Başlarında Hz. Resul (s.a.v.) var. 313 mümin adam ellerini kılıçlarına attılar. Saf saf oldular. Putları parçalamış, Allah'a yönelmiş, eskinin şirkini toprağa bulamış 313 mümin, 313 sahabe.
Efendimizin dudaklarına bakıyorlar. Aralanacak dudaktan çıkacak sözlerle göğü yakarlar! Yeri göğe, göğü yere indirecek Rabbe sığınıp gelmişler.
Nihayet o mübarek dudak aralandı. 'Genişliği yer ve gökler kadar olan cennete kalkın' 313 mümin ayağa kalktı. Bu son dinin ilk ve en çetin imtihanıydı. Bedir'di.
313'ten biri elinde bir hurma ile yürüdü. 'Genişliği yer ve gökler kadar olan cennet mi' oh oh ne güzel.
Bu sözleri söyleyen Umeyr'di (r.a.). Efendimiz (s.a.v.) neden oh, oh ne güzel dedin ey Umeyr diye sordu.
Umeyr (r.a.) derin bir teslimiyet içinde şöyle dedi: Ey Allah'ın Elçisi. Vallahi o cennetin bir sakini olmak için ben böyle dedim:
Allah'ın Resulü bu kabarmış okyanusa şöyle seslendi: Sen o cennet ehlindensin.
Bu söz Umeyr'in (r.a.) tufana dönmüş yüreğini göğsünden fırlatacak kadar heyecanlandırmıştı. Demek ki kapı açıktı. Sanki kendi kendine haydi Umeyr ne duruyorsun der gibiydi. Elindeki hurmanın yarısını ısırmış çiğnemeye hazırlanıyordu. Bir cennet. Sonsuz bir rahmet. Orada Rabbi görmek vardı. Daha ne duruyordu ki! Şimdi koşmak zamanıydı. Kapı aralanmış sanki cennetin bekçisi Rıdvan başta olmak üzere bütün melekler âlemi tebessüm ediyorlardı.
Hadi Umeyr gelsene der gibilerdi. Artık o dünyaya ve ötesine bizim gözümüz ve bakışımızla bakmıyordu.
Birdenbire elinde tuttuğu hurmaları fırlattı. Ve şöyle dedi:
"Bu hayat bu hurmaları yiyip bitirecek kadar uzun olmamalı."
Sonra ok gibi fırladı. 313 mümin adam ok gibi fırladılar. Düşman saflarından gelen bir ok Hz. Umeyr'in (r.a.) tufana dönmüş kalbine saplandı. Tufan dindi. Umeyr yere yığıldı. O an cennetin kokusunu duyuyordu. Umeyr (r.a.) Bedir'in şehitlerindendi artık.
Kulaklarda Efendimizin sözü yankılanıyordu. "Umeyr sen cennet ehlindensin." Bize düşen ise sevgiliye büyük bir sevda ve hasret içinde bu hakikata teslim olmaktır. "Saddekte Ya Resulullah! Doğru dedin ey Allah'ın Resulü."