Hz. Enes anlatıyor: Bir cuma günü Efendimiz Medine'de hutbe okurken bir adam kalktı ve şöyle dedi: Ey Allah'ın elçisi! Yağmur kesildi. Rabbine dua et de yağmur yağdırsın.
Efendimiz göğe baktı. Gökte hiç bulut görmedik. Hz. Peygamber (s.a.v.) yağmur duası yaptı. Gökte yağmur bulutları belirdi ve birbirine girdi. Sonra yağmur yağdı.
Medine'de seller aktı ve vadiler su ile doldu. Sonraki cuma gününe kadar yağmur devam etti.
Ertesi cuma. Aynı adam (veya başka birisi) ayağa kalktı ve şöyle dedi: 'Ey Allah'ın Resulü! Boğulduk. Suların çokluğundan.
Rabbine dua et de yağmuru durdursun.
Bu sözü duyan Efendimiz güldü.
Sonra efendimiz iki veya üç defa şöyle buyurdu: 'Allah'ım etrafımıza yağdır üstümüze değil.' (Allahümme heveleyna La aleyne) yağmur bulutları Medine'den uzaklaştı. Sağa, sola dağıldı.
Yağmur etrafımıza yağıyor, üstümüze yağmıyordu. Allah insanlara Peygamberlerinin duasının kabulünü ve değerini gösteriyordu. (Buhari, Edeb, 68;
Nesai, istiska, İbn Mace, İkame)