Fudayl bin İyaz der ki; dine uygun olmayan bir şey yaptığımda evde huzursuzluk çıkardı. Ya ben, ya da hanımım geçimsiz olurduk. Hanımım bana huysuzlanırdı. Ben o zaman yanlış bir yolda olduğumu anlar, tövbe ederdim. Tövbe edince de hem ben ve hem de hanımım düzelirdik.
