Dünyada siyasetin ana eksenini oluşturan ayrımları görmezsek hiçbir yere varamayız.
Uzun süredir yazmaya çalışıyorum.
Liberalizm zor günler geçiriyor.
Tüm dünyada vatandaşlar sermayeden hesap sorma eğilimi gösteriyor.
Bunu nasıl yapacağı konusuna pek bir planı olmadığından tepkisel oy kullanarak popülist liderleri ön plana çıkartıyor. Kalabalıklar neyi istediğini pek bilmese de tepkisi gayet açık. Belki popülizmi özellikle tercih etmiyor ama liberal sermayeyle ilişkili kurumlara karşı tepki artık her yerde görülüyor.
Çünkü liberalizm ne Avrupa Birliği'nde ne küreselleşme ne de sınıf atlama beklentisinde vaatleri yerine getirebildi.
2008 ekonomik krizinden kurtulmak isteyen ülkeler vatandaşı değil de sermaye piyasalarını kurtarmaya yönelince vatandaşlar siyasi süreçlere müdahale ediyor.
Şimdilik süreç sadece siyasi düzeyde ilerleyecek gibi görünmesine rağmen zaman içinde bu tepkinin asıl sebebi olan sermayeye yönelmesi kaçınılmaz olacaktır.
Liberal sermaye ve onun medya uzantıları da bu durumun farkında.
Her zaman olduğu gibi cambaza bak oyunu oynanıyor. Sermaye kendisi ortalarda görünmemek için elinden geleni yapıyor. Medya ise insanların tepkilerini yeni alanlara yoğunlaştırmak ve tepkiyi saptırmak için çaba sarf ediyor.
İşte burada hakikat sonrası dediğimiz oyun ortaya çıkıyor.
Konvansiyonel ve sosyal medyada her gün insanların dikkatini çekecek yeni zarflar atılıyor. Bakın koskoca BM gündemi nasıl abuk sabuk konularla meşgul edildi. İsveçli bir kız çocuğu etrafında yaratılan haber akışıyla asıl gündem unutturulmak istendi. Sanki savaş, kıtlık, terörizm gibi sorunların hepsi bitmiş geriye bir tek iklim konusu kalmış.
Sanki İsveçlilerin derdi Filistinlilerin derdinden çok daha yakıcıymış. Suriye'de hiçbir sorun yokmuş da asıl sorun küresel ısınmaymış.
Tabii ki bunların her biri tek başına çözüm isteyen sorunlar olabilir. Tabii ki küresel ısınma da önemli. Ama lütfen kimse kusura bakmasın bu tiyatro çok da sahici değil. Küresel ısınmanın gerçek sebebinin kimler olduğunu bu tür şovlarla gizleyemezsiniz. Zaten pek tuttuğu da söylenemez.
Tersine ciddi tepki topladı.
Yeni dönemde sermaye artık bu tür tiyatrolarla ne kadar hedef saptırabilir bilemiyoruz ama Türkiye'deki son olaylar da ilginç. IMF yetkilileriyle yapılan gizli toplantı bunun en güzel örneklerinden. Liberal dünya yıkılırken Türkiye'deki muhalefetin hâlâ liberal kurumlardan medet umması ve gizli görüşmeler yapması akıl alır gibi değil. Türkiye 2013 yılında borcunu kapattı ve IMF belasından kurtuldu.
Ancak muhalefet gizli görüşmeler yapmaya devam ediyor. Türkiye'deki yerli siyaseti yıkmak isteyen sermayenin kurumlarına bel bağlamak utanç verici. Muhalefet geleceğini kendi tiyatrosunu bile sürdürmekte zorlanan bu kurumlara teslim ediyorsa yapacak bir şey yok. Onlar adına biz utanıyoruz.