Sevgili okuyucular, bugün size bir büyük sanatkârdan, bir müzik ve Türkçe sevdalısından bahsetmek istiyorum: Sezen Cumhur Önal... Aradan geçen yıllar sevgili dostum Sezen Cumhur Önal'ı asla yaşlandırmadı; bilâkis gençliğini ve heyecanını tazeledi. Sezen Cumhur'un meşhur 'Müzik Yelpazesi' programlarını unutmak mümkün müdür? O romantik sesi ve kendine mahsus sevimli tâbirleriyle bizleri televizyon karşısına bağlardı. O'nun programlarında, kendi deyimiyle 'çikolata renkli' şarkıcılardan, ünlü caz ve pop sanatçılarından, eski film melodilerine kadar müzikle ilgili her güzelliği bulabilirdiniz.
***
Geçmişte,
Radyo Günleri'nde, dönemin şartları içinde musîkî hayatında çeşitli zorluklarla karşılaşıldı. Hattâ bir zamanlar,
Türk Müziği, Türkiye Radyolarında yasaklanabildi.
Önal, bir dönemde, ülkemizde
Batı'nın,
Fransa'nın,
İtalya'nın
İspanya'nın ve
Amerika'nın dillerde nağme olmuş sevilen şarkılarının radyolarda orijinal dilinde söylendiği ve üstelik bunların marifet sayıldığı günleri,
'taklitlerin makbul olduğu günler' olarak tanımlıyor.
Bir devir gençliği Sezen Cumhur'un, Türkiye Radyolarında yaptığı DJ programlarıyla Çok Sesli (Polifonik) Müziğe âşina oldu. Sezen Cumhur, bu konuda şöyle söylüyor: 'Bütün dünya, yerkürenin sevilen şarkılarını, kendi dillerinde dinlerken, düşündük ki güzel Türkçemiz, tangoların sınırlı kalıplarını aşmalıydı. Türk diline duyduğumuz sevgi ve saygı ile rahmetli dostum Fecri Ebcioğlu'yla çıktığımız bu yolculuk, itiraf etmek isterim ki çok meşakkatli oldu. Baktık ki yerli yorumcularımız bu konuda çekingen, yabancı ünlülerin kapısını çaldık. İtalya'nın, İspanya'nın, Fransa'nın en ünlü yorumcularına Türkçe şarkılar yazıp okuttuk. Bunlar yurdumuzda çok sevildi, tutuldu, alkışlandı. Şimdikilerin tabiriyle, dönemin 'Dünya Markası' olmuş ünlü yorumcuların seslendirmiş oldukları şarkılara halkımızın teveccühü, yerli yorumcularımıza rehber oldu. Onların akıllarını başlarına getirdi. Halkımızın eğlence kültürüne hâkim olan bu moda onlara şöhret kapılarını açtı.'
***
Ben,
Sezen Cumhur Önal'ı sadece müziğe katkıları dolayısıyla değil, özellikle
Türkçe'ye yaptığı hizmetler açısından da son derece değerli buluyorum.
'Devlet Sanatçısı' da olan
Önal'a
Fransa ve
İtalya tarafından verilen madalyalar ve
'sanat şövalyesi' unvanları elbette iftihar edilmesi gereken ödüllerdir. Lâkin,
Türk Dil Kurumu'ndan aldığı
Türkçe Ödülleri ve
Şükran Plaketleri, Türk Milleti için bunlardan çok daha değerlidir.
Önal, bana yazdığı bir mektubunda şöyle söylüyor:
'Bugünün gençleri maalesef bizim kadar şanslı değiller. Her türlü çağdaş teknik imkâna rağmen, genç kuşaklar şarkı yoksulluğu yaşıyorlar. Yedi iklimden yorumcular, her yıl Türkiye'de çeşitli konserlerde alkışlanırken, bizimkiler ne yazık ki yerelden evrensele geçemiyorlar. Gönül ister ki Batı Müziği yapanlar, şimdilerde İtalya'da, Fransa'da, İspanya'da, Batı'lılara şarkı söylesinler de görelim ve alkışlayalım onları. Adımızı yurt dışında duyursunlar. Bu, ülkemiz adına hiç kuşkusuz büyük bir itibardır. Türk Bayrağı'nı yurt dışında dalgalandırmak onurdur.
Açık saçık, göz kamaştıran şık kıyafetlerle olmuyor bu iş. Önce şarkı gerek ve notaya doğru basmak. Sonra da güzel şarkı söylemek gerekir.
Asıl önemli olan şarkıdır. Ne yazık ki yurt dışında ne şarkımız var ne de şarkıcımız...
Sözün özü, genç Cumhuriyet Türkiyesinde atalarımızın bize emanet ettiği değerlere ihanet etmedik. Onlara, büyük Osmanlıya, gelenek ve göreneklerimize lâyık olmaya çalıştık. Bütün bunları yazarak anılarınızı tazelemek istedim. Hayat bu... Biraz üzüldük, biraz sevindik.'
Sevgili dostum
Sezen Cumhur Beyefendi, sizi TV ekranlarında daha çok görmek, engin müzik bilginizden istifade etmek, o sıcak sohbetinizi izlemek ve size olan özlemimizi gidermek istiyoruz.
Allah size çok uzun ve sıhhatli bir ömür versin ve o şiir gibi Türkçenizle daha nice yıllar müziğimize ve Türkçemize hizmet ediniz.
