Biz anne-babaların belki de en çok ihtiyacı olan şey çocuğumuzun hangi potansiyeli taşıdığını öngörebilmek. Günümüz anne babaları eskiye göre çok daha bilinçli. Okuyor, araştırıyor, bilgi sahibi oluyor. Bilgiye ulaşmanın artık çok kolay olduğu bir dönemde yaşıyoruz. Bu konuyla ilgili yapılan birçok uygulamalar var. Her geçen gün yeni şeyler de buna dâhil oluyor. Uzmanlar çocuklarımızı nasıl daha bilinçli yetiştirebiliriz noktasında anne babalara yol göstermek için emek veriyorlar.
Anne babanın asıl güçlüğü, öğrendiklerini uygulama bölümünde ortaya çıkıyor. Bu konuyu, Pozitif Atölye'nin Kurucusu Ayşe Sarızeybek ile birlikte değerlendirdik. Günümüzde tüm çocukların farklı konularda, farklı yetenekleri var. Öne çıkan özellikleri var. Bunları farkındalıkla değerlendirdiğimizde, bireyin hayat başarısına büyük katkı sağlamış oluyoruz. Bu farkındalığı anne babanın elde etmesi için desteğe ihtiyacı olması kaçınılmaz bir durum. Çünkü çocuklarımıza duygusal yaklaşıyoruz.
Unutmamamız gereken en önemli konuların başında çocuğun bizden farklı bir birey olduğu geliyor. Biz, ona yaşam yolculuğunda bilgi ve tecrübemizle destek olmakla yükümlüyüz. Her çocuğu bir tohum gibi düşünürsek, zaman içerisinde şekillenecek genç bir ağaç var. Onu beslediğimiz kaynaklar ise bunu belirleyen etkenler. Çocuğumu hangi duygu kaynaklarıyla beslediğim çok önemli. Çünkü bunlar, onun bilinçaltında izler bırakıyor. Bu da onun, tutum ve davranışlarını, algısını etkiliyor. Öncelikle anne babanın bunu farketmesi gerek.

Farkındalık için sorular
Mesela ben çocuğuma en çok hangi duyguyu yansıtıyorum? Ona kaygı içerikli kurallar mı koyuyorum? Kurallarım, onun birey olmasına, sorumluluklarını farketmesine yardımcı oluyor mu? Kendini özgürce ifade edebilmesi için hangi fırsatları tanıyorum? Bu fırsatları verirken, ne kadar objektif davranıyorum? Kendimde olmayana mı, yoksa benim en iyi olduğum alanlara mı kaydırıyorum? Çocuğumun kariyeri ile ilgili hangi beklentilerim var? Farkındalık için kendimize sorabileceğimiz soruları Ayşe Sarızeybek'le biraz daha çoğalttık.
Beklentilerimi ona, nasıl yansıtıyorum? Geleceğine dair benim kaygılarım var mı? Bu kaygılarımı nasıl gideriyorum? Onunla ortak fikirlerimiz oluşmuş mu? Oluşması için neler yapıyorum? Çocuğumun korkularını tetikleyen davranışlarım var mı? Bunu gidermek adına baskıcı mı davranıyorum? Hata yapmasına izin veriyor muyum yoksa tepki mi veriyorum? Belli ettiğim ya da etmediğim öfke patlamalarım oluyor mu? Onunla geçirdiğim zamanı ne kadar etkili kullanıyorum? Ona hangi vizyonu kazandırıyorum?
Bunlar, her anne babanın, farkındalık için kendine yöneltmesi gereken rehber sorular. Kendi potansiyelinin farkındalığıyla davranan, özgüvenli ve mutlu çocuklar yetiştirmek istiyorsak, çocuğumuzun görerek öğrendiğini unutmamak durumundayız. Her anne, baba çocuğunun ilk rol modeli. Kendimizi içtenlikle ifade edebilen yetişkinler olmak, ona vizyon katacak etkinliklere hayatımızda sıkça yer vermek, yargılamadan dinleyebilmek, çocuğumuzdaki potansiyelin açığa çıkmasında katkı sağlıyor.