Zlatan İbrahimovic, Paris Saint Germain-St.Etienne maçı öncesi yaptığı hareketle yine gönülleri fethetti. Takımlar tam sahaya çıkacakken bir görevli; futbolcuların yanında sahaya çıkacak miniklerden önemli birinin oğlu olduğu iddia edilen çocuğu, arka taraftan alıp en öne İbrahimovic'in yanına koydu. Bu durumu fark eden İbrahimovic de hakkının yendiğini düşündüğü çocuğu arka sıradan alıp tekrar yanına getirdi.
Çağımızın en iyi üç-dört futbolcusundan biri olan İbrahimovic'in narsist kişiliği ve kibirli davranışları hep eleştiri konusu olmuştur. Simon Kuper'in Socrates dergisinin son sayısı için kaleme aldığı İbrahimovic portresinde bu kibirden 'hak edilmiş kibir' diye bahsediliyordu; katılmamak elde değil.
İbrahimovic; İsveç'in gettolarında Bosnalı bir baba, Hırvat bir annenin göçmen oğlu olarak büyüdü, ünlü olana kadar hep dışlandı. İbrahimovic, zirveye ulaştığında bile geçmişini hiç unutmadı. FIFA'nın dayattığı 'uslu yıldız' profiline hiç uymadı, haksızlıklara karşı anında yanıt verdi. St.Etienne maçının seremonisinde olduğu gibi.
Belki torpil geçilen çocuğu geriye iterken daha nazik olabilir, onun da kafasını okşayabilirdi. Kim bilir belki de o çocuğa daha hayatının başında en büyük dersi vererek iyilik etti.
İbrahimovic sadece sahada değil, saha dışında da çağımızın en sıra dışı futbol kişiliği. İbrahimovic'in hayatını anlatan otobiyografik kitabı okuyun derim. O kitaptan çıkarılacak çok ders var. Çünkü bazıları kibirli olmayı hak ediyor.