Beni son günlerde en çok etkileyen haber Amerikan vatandaşı Rick Ruzzamenti'nin sırf yardım olsun diye hiç tanımadığı bir yabancıya böbreğini bağışlamasıydı...
Hıristiyanlığı bırakıp Budizm'e geçen 44 yaşındaki Rick, bakın bir de ne demiş: "İnsanlar, böbreklerimden birini bağışlamamı garip karşılıyorlar. Bana sorarsanız asıl garip olan, insanların bunu garip karşılamaları!"
Tamam, Rick tam bir gönül adamı, cennetlik insan ama asıl sürpriz bundan sonra başlıyor...
Rick'in geçtiğimiz şubat ayında böbreğini bağışladığı Janna Daniels'in hayatı kurtulunca, Daniels'in kocası Shaun da, kendi böbreğini San Diego'daki hiç tanımadığı Mustafa Parks'a bağışlamış.

BAĞIŞLAYANLAR DAHA MUTLU
Ve bu bağış kendi içersinde bir zincire dönüşüp 60 kişinin daha, hiç tanımadıkları insanlara bağışta bulunmasına neden olmuş.
İnsanın yazarken bile gözleri doluyor.
Lütfen internetten haberin video kayıtlarına bakın. İnanın bana böbrek bağışlayanlar, bağışı alanlardan daha mutlu. Hepsinde muhteşem bir iyilik yapmanın mutluluğu var!
Bizde daha ölen insanların organlarını bağışlamadaki önyargıyı, korkuyu aşamazken Amerika'da insanların hiç tanımadıklarına böbreklerini bağışlaması müthiş bir ilham öyküsü değil mi?
Aslında mesele sadece organ bağışı da değil... Bizde ilham verici öyküler; takside bulduğu parayı sahibine verenler ya da okul yaptırıp vergiden düşenlerle sınırlı sanki!