21. yüzyılda tiyatro, izleyicinin beklentisinin değiştiği, New York Tiyatro Festivali zamanı en çok konuşulan konulardan biriydi. Günümüz tiyatro izleyicisi, önceki yıllara göre belirgin bir değişim geçiriyor. İnsanlar, tiyatroyu, sadece sanatsal bir deneyim olarak değil, aynı zamanda bir sosyal deneyim olarak da algılamaya başladılar. Epik tiyatro akımıyla izleyicinin gerçekliği sorgulamasına aracı olan Bertolt Brecht, seyirci olma sanatını aktif olarak yorumlayan, eleştiren ve sorgulayan olduğunu savunuyordu. Brecht'in bu düşüncesi, tiyatroda interaktif bir deneyim yaratma amacını da taşıyordu. "İnteraktif Tiyatro" denilen biçimde, zaman zaman seyircinin oyunda aktif olması hatta bazen oyunun gidişatına yön vermesi oyunu seyirci deneyiminde unutulmaz hale getiriyor. Son dönemde ülkemizdeki tiyatro izleyicisini de bahsettiğim unutulmazlıktaki güzel sürprizler bekliyor.



Merakla beklenen Küheylan onlardan biri. İlk günden bu yana kapalı gişe sahnelenen, Çolpan İlhan& Sadri Alışık tiyatrosu ve Piu Entertainment ortak yapımı, performanslarıyla, dekoruyla, gerilimiyle, müziğiyle izleyiciyi etkilemeyi başardı. Bir başka etki de seyirciye sahnede yer vermesi oldu. Alışılmışın dışında bir doktor-hasta ilişkisi bu kadar iyi anlatılabilirdi. Çarpıcı hikaye, şiirsel performanslar izledik, Kerem Alışık ve Emir Özden'den. Görkemli bir prodüksiyonu var oyunun. Sahnede izlemenin unutulmaz bir seyir deneyim sunduğunu şimdiden söylemeliyim. Bu konuda tek korkum müzelerdeki sanat eserlerine saldıran iklim aktivistleri gibi dikkat çekmek isteyen birkaç kişinin oyunu sabote etme girişimi ihtimalinin olması, dilerim böyle bir şey gerçekleşmez. Bir diğer konu da öyle şahane performanslar, sürprizler izleyince insanın beklentisi değişiyor elbette her oyundan aynı görkemi, interaktifliği bekliyor.



SIRÇA'DA OYUNCULAR HEP SAHNEDE
İpek Bilgin, Aslı Enver, Cem Yiğit Üzümoğlu ve Güven Murat Akpınar'ın yer aldığı tiyatro oyunu Sırça da bu sezonun en dikkat çeken oyunlarından. 20. yüzyılın en büyük tiyatro yazarlarından Tennessee Williams'ın ABD çapında tanınmasını sağlayan ilk eseri, iddialı performanslarla tiyatro izleyicisiyle buluşuyor. Bu oyunda da, gösterim öncesi oyuncuları sahnede işlerini yaparken görüyorsunuz. Ara verildiğinde aynı şekilde oyuncular hep sahnede bir şeylerle meşgul. İzleyici şaşırıp birbirine soruyor, "Oyun başladı galiba, neden sahnedeler" diye. Halbuki bunun bir parçası olan oyunun başladığını beraber anlıyorlar. İpek Bilgin'in oynadığı anne rolü, Türk aile yapısındaki tipik bir anneyi temsil ediyor. Tennessee Williams eseri başka ülkede bu kadar gerçek oynanamazmış. Bu arada yarın Dünya Tiyatro Günü, tüm tiyatroculara ve seyircilerine şimdiden kutlu olsun.



NİHAT HATİPOĞLU'NA SORULAN SORULAR GERÇEK Mİ?
Her yıl aynı gündem, aynı soru, "Programda sorulan sorular gerçek mi?" Gerçek, hem de fazla gerçek, hiçbir kurgu yok. Öyle samimi ki sorular, bu yüzden her konu ayrı gündem oluyor. Atv'deki Nihat Hatipoğlu'nun sahur özel programından bahsediyorum. Ramazanın ilk sahur günü TV programına katılan genç bir kız, "Sevip de sevilmemenin, umut verip yarı yolda bırakmanın günahı nedir?" sorusunu sordu. Hatipoğlu ise, "Kötü niyetle başlanmışsa umut verdiyse günahtır. Öyle ise uzak dur, gerçi 'karpuz değil hocam içini göremiyorum' diyeceksin... Ama bence bir görüşmede bile insanların karakterini anlamakta zorlanmazsınız" yanıtını verdi. İşte cevabın bu kısmı çok can alıcıydı hocanın, "Ama iyi niyetlidir bakar karakterde farklılıklar vardır senin yolun sana benimki bana diyorsa problem yok. İstismar etmek niyetiyle ise günahtır." Hangi iftar masasına dönsem bu soruyu ve cevabı konuşuyorlar. Bu medeniyete ihtiyaç var, kimse kimseye mecbur değil. Umut vermeden üzmek günah değil, yani hocaya göre bir grup rahatlayabilir. Bu soru bence daha çok iftar masasında konuşulur, demedi demeyin.