Gölcüklü olduğum için, çocukken epeyce sokakta sabahlamışlığım vardır.
Sallanırdık sürekli... Ama bu bizi eğitti mi, değiştirdi mi?
Hayır...
İki katlı evimizi kat karşılığı müteahhite verdiğimizde, yerine yapılacak apartmanın depreme dayanıklı olup olmayacağını hiç düşünmedik.
Ve çalınmış-çırpılmış malzemeyle yapılan apartman, 17 Ağustos'taki sınavında sınıfta kaldı.
Yıkılmadı ama dairelerin içi bomba düşmüş gibiydi. Oysa, o sokağın 30 yıllık evleri sapasağlam duruyordu. Bizim yenişehirli apartmanımız ise önce tahliye edildi, sonra da yıkıldı.
Deprem şehrinin çocuğu olarak, İstanbul'da olası depremi beklemek fazlasıyla korkutucu... (Yaşamadıysanız bilemezsiniz.) Ne zaman bir deprem olsa, uzmanlar çıkıp konuşuyor. Felaket senaryoları yazılıyor.
Yıkılacak bina sayısından ölecek insan sayısına kadar her şey söyleniyor.
Peki bu işin bir 'akıl' tarafı yok mu?
97'den bu yana neler yaptık?
Ne kadar yol aldık? Depreme hazırlıklı mıyız?
Acil eylem planı nedir? İki arabanın yan yana geçemediği daracık sokaklara dikilen apartmanların bu şehre maliyeti nedir? İstanbul'da yollar, sokaklar, mahalleler binaya doymuş mudur?