Cumartesi gecesi 'Neşeli Hayat'tan çıkarken, 23.30 seansı için bekleyen kalabalığı görünce "Muhteşem" dedim. Gecenin o saatinde insanlar hâlâ sinema salonlarını dolduruyorlarsa, Yılmaz Erdoğan'a 'Müjdeler' olsun... Gelelim filme... 'Neşeli Hayat' sarsmıyor, tokat atmıyor, öyle büyük büyük laflar da etmiyor ama yüreğinize dokunuyor. Neşe; para ve zenginlikle gelen bir şey değildir diyor ve çok da iyi söylüyor bunu. Bir düşünün bakalım fazlalaştıkça, yani evleriniz, arabalarınız, bankada paranız oldukça neşeniz artıyor mu? Yoksa daha mı somurtkan oluyorsunuz. Fazlalıklarınız, ağırlığınız olup sizi eziyor mu? Çok parası olmayan ama neşesi yerinde insanları görünce "Ben kendimi nerelerde bıraktım?" dediğiniz oluyor mu? Rıza'nın küçük dünyasında dolaşırken, para ile neşenin arasında bir ters orantı olduğunu görüyorsunuz. Yani çok yaranızın olması, çok 'neşenizin' olması demek değildir! Yılmaz Erdoğan'a bayıldım... Ersin Korkut'a bayıldım. Ve de Cezmi Baskın. O nasıl bir tip yaratmış, o ne olmuş öyle. Süper ötesi... Acaba Yılmaz Erdoğan sırf onun için başka bir film, dizi falan düşünür mü?