Kalabalık bir ailesiniz ama günü gelince çocuklar birer birer evden gidiyor... En küçük çocuk da evden gidince bir anne ve baba ne hisseder? Geriye kalan boş bir yuva mıdır yoksa ebeveyn olmanın getirdiği yüklerden kurtulmanın getirdiği rahatlıkla, "Artık kendi hayatımızı yaşayacağız" düşüncesi midir? Turkuvaz Kitap'tan çıkan 'İkinci Balayı' işte bunu anlatıyor. Üç çocuklarının evden ayrılmasından sonra anne boşluğa düşüyor, baba ise tam tersi, "Artık birbirimize zaman ayırabileceğiz" diyor. Çocuklar da kendi hayatlarını kurmaya çalışıyor. Okurken kendi anne ve babamı düşündüm. Üniversite ile birlikte hepimiz birer birer evden ayrıldığımızda onların neler hissettiği konusunda hiç kafa yormamıştık. Çünkü bizler özgürlüğe kucak açıyorduk. Artık kendi hayatımızı yaşayacaktık. Bizim için önemli olan da buydu. (Onlarla birlikte geçirilen zamanın önemini biraz daha büyüyünce anlıyorsunuz.) Eğer siz de böyle bir eşikteyseniz; giden ya da kalan olmanız fark etmez, kitabı okumanızı tavsiye ederim...