Geçtiğimiz salı günü Günaydın'da yer alan "Bir kadın, bir erkek, bir de bebek" başlıklı yazıma gelen tepkilerden gördüm ki; adresi belli olmayan hayatlarda dolaşan adam sayısı oldukça fazla! Yani hayat bize kendini gösteriyor, biz de onları yazıyoruz. Ne bir eksik, ne bir fazla. "Kim o adam?" diye soranlar da vardı. Ben de diyorum ki; "Kim olduğu ne fark eder ki? Hayatı çocuk oyunu gibi algılayıp, yaptıkları kumdan kaleleri her defasında yerle bir eden yaramaz çocuklar onlar. Dağıttıklarını her defasında birileri toplar arkalarından." Bir gazeteci arkadaşım, yazım için, "Çok güzel ama doğal olarak olayı çok içselleştirmişsin, tam bir kadın bakış açısı olmuş" dedi. Doğru, o yazıda bir kadının içindeydim. Bir anne gibi... Ama kadınları da çözebiliyorum. Bir erkeği kazanmak için öyle yollar deniyorlar ki; olan çocuklara oluyor. Hatta doğmamış çocuklara bile yazık oluyor. Bir kadın tek başına bir çocuğu dünyaya getirmeye karar verebilir mi, belki bunu da tartışmak gerekiyor...