1969 yılında küçücük bir çocukken Ay'a inişi siyah beyaz televizyondan izlediğimde oraya dikilen ABD bayrağını görüp etrafımdakilere "Neden Türk bayrağı yok?" diye sormuştum. Büyüyünce gerçeklerle tanıştım ve uzayda Türk bayrağı görmenin "hayal" olduğuna inanmaya başladım. Ta ki Cumhuriyet'in 100. yılında, uzaya çıkan ilk Türk astronot Alper Gezeravcı'nın omuzundaki şanlı bayrağımızı görene kadar... "Türk astronot" artık benim çocukluğumdaki gibi bir "hayal" değil, "hedef" oldu. Eminim Teknofest gençliği arasından pek çok astronot yetişecek.
Hatta içlerinde Mars kolonisi kurma misyonuna hizmet edecekler de olacak. İlk Türk otomobili, ilk Türk SİHA gemisi, ilk Türk muharip uçak, ilk Türk insansız savaş uçağı, ilk Türk tankı, ilk Türk helikopteri, ilk Türk hava savunma sistemi, ilk Türk uydusu ve nihayet semada ilk Türk astronotu... Bunların hepsini Cumhuriyet'in 100'üncü yılında yaşadık, yaşamaya da devam ediyoruz. İşte Cumhuriyet böyle kutlanır. Bayrağında iki gök cismi ay ve yıldızı barındıran Türk'ün adını gökyüzüne yazdırarak...
Çünkü... İstikbal göklerdedir...
Hiroşima'dan Gazze'ye
Tarih TV'de yine tüylerimi diken diken eden "ibretlik" bir belgesel izledim: Hiroşima'nın İçinde...
Yerel bir gazetede çalışan Yoshita Matsusighe adlı Japon gazeteci, 6 Ağustos 1945'de ABD'nin ilk atom bombasını attığı Hiroşima'da yaşıyordu. Yerle bir olan evindeki karısı ve çocuğunu enkazdan çıkarttıktan sonra görevine koştu. Ama aşırı sıcak nedeniyle kent merkezine ulaşamadı. Miyake Köprüsü'nde patlamadan hemen sonra çektiği iki kare fotoğraf ise tüm dünyaya büyük dramı gösterdi ve simge oldu. Ateş ve radyasyondan kavrulmuş insanların hali, ilk kez bu karelerle dünyanın kalanına ulaşıyordu.
Belgesel, o fotoğrafların hikayesini eksen alarak Hiroşima cehennemini yaşayan, ölüm bulutunun altından mucize eseri kurtulan insanların anlatımıyla bu büyük insanlık suçunun röntgenini çekiyordu. Ölen 200 bin kişinin yüzde 52'si çocuktu.
Merkezdeki patlamaya yakın olan insanlar acıyı hissedemeyecek kadar kısa bir süre içinde öldüler. Diğerleri ise yıllara yayılan bir işkence ile... Radyasyondan etkilenen ve "Hibagucha" ismiyle sınıflandırılan yaralılara emekli maaşı bağlandı. Ancak Hibagucha anneler adeta canavarlar doğuruyor, erkekler bebek sahibi olamıyorlardı. Bu yüzden özel maaştan feragat edip yıllarca durumlarını sakladılar.
Bugün bile Hiroşima'da her pazartesi o saatte çanlar çalıyor ve insanlar barışa çağrılıyor.
Bu belgeseli izlediğim gün, Kuzey Kore lideri, ordusuna savaşa hazır olma emri verdi. Rusya, Belarus'a nükleer füze yerleştirme kararı aldı. Kim'e ne anlatıyorum ki?..
Ve Gazze... Çocukların başlarına bomba yağdığı anlar da bir gün oradakilerin şahitliğinde belgesel olacak. Biz üzüleceğiz, yapanlar utanmayacak.
Hiroşima'da her pazartesi çanlar bizim için çalıyor. Peki duyan var mı?
En zevksiz kaban
Türkiye üç gündür 1 milyon 321 bin 920 liraya vitrine konulan ve bir tanesi de hemen satılan Vikunya kürkünden kabanı konuşuyor. Eminim, İstinye Park'ın ziyaretçi sayısı bu haberden sonra artmıştır. Ben mağazanın yöneticisinin yerinde olsam, kabanla birlikte fotoğraf çektirenlerden 100'er lira alır, bu ayki kirayı bedavaya getirirdim. Bu arada kabana şöyle alıcı gözüyle (!) baktım. Renginden, kupuna, dikişinden modeline kadar tam bir zevksizlik abidesi...
Şeref kürsüsü
A Haber'in sınırdaki üs bölgesinden yaptığı yayında "Görev bölgemin ve halkımın emniyeti için tüm birliğimle beraber seve seve şehit olmaya hazırım aziz milletim" diye tekmil veren o çakı gibi Mehmetçiğimi ve silah arkadaşlarını alınlarından öpüyorum.
Ne demiş?
Show Haber muhabiri sokaktaki gence 1 milyon 321 bin 920 liraya satılan kabanı sorunca ilginç bir cevap aldı: "Bütün organlarımı satsam o kadar etmez."
Zap'tiye
Balkanlar'dan yine soğuk hava dalgası geldi. Yahu bir kere de kaşkaval peyniri gelsin, pırasalı Boşnak böreği gelsin, Kavala kurabiyesi gelsin be kardeşim!..