Günlerdir ne kadar çaba harcasam da Hıncal Ağabey'in yokluğuna kendimi bir türlü hazırlayamamıştım. Durumu giderek ağırlaşıyordu, son zamanlarda artık yardımcısı Yasemin'i aramaya bile korkuyordum. Sonunda acı haber geldi.
Hıncal Uluç bir gazeteci değil, gazetecilik ekolünün adı oldu benim için. Kendisi bilmezdi ama benim en büyük denetleyicim, düzeltmenim, eski dille "tashihçim" idi. Yazılarımı yazarken aklımda hep o olurdu. "Acaba bu yazdığıma Hıncal Ağabey ne der?" diye düşünürdüm. Zaten köşesinden beni eleştirdiği çok olmuştu. Ama takdir etmesini de bilirdi. Zaman zaman âşık atışması gibi köşelerimizden birbirimize sallardık. Kimi zaman beni incittiği de olurdu ama şimdi o anları bile özleyeceğimi biliyorum.



Bir yazarın, bir eleştirmenin, yorumcunun "herkes" tarafından sevilmesi zordur, neredeyse imkansızdır. Hatta mesleği adına "yanlıştır" bile. Hıncal Ağabeyi de sevenler olduğu kadar, sevmeyenler de çoktu. Çünkü zülfü yâre dokunmaktan asla geri durmazdı. İş, doğruyu söylemeye gelince, en yakınlarını bile tanımaz, iltimas geçmezdi. Belki de onun için, en güvenilir ve inanılır referans noktasıydı.
Türkiye'den bir Hıncal Uluç geçti. Onun döneminde gazetecilik yaptığım, onunla tanıştığım, tartıştığım, gülüştüğüm için çok şanslıyım. Allah gani gani rahmet eylesin...

Futboldan çok Katar konuşulacak
Katar'daki Dünya Kupası pek çok ilk'e sahne oluyor. İlk kez bir Müslüman ülkede Dünya Kupası düzenleniyor. İlk kez yaz mevsimi dışında bir futbol organizasyonuna şahit oluyoruz. İlk kez bir Dünya Kupası'nın maçları ayrı şehirlerde değil, birbirine dakikalar uzaklıktaki statlarda gerçekleşiyor.
Katar, bu organizasyonla ne kadar övünse az. Daha önce bu ülke hakkında hiçbir bilgisi olmayan futbolseverler, Dünya Kupası sayesinde şimdiden Pearl (İnci) kentini, muhteşem marinayı, birbirini kıskandıracak dev yapıları, dünyanın en büyük hayvanat bahçelerinden birini tanıdılar. Katar, bir lüks, ihtişam ve zenginlik ülkesi olduğunu, çölde insan eliyle nasıl bir vaha yaratılabildiğini tüm dünyaya gösterdi. Belli ki, bir ay boyunca futboldan daha çok Katar konuşulacak.



Gelin görün ki bu şahane turnuvada yokuz. Oysa Katar'ın herkesi büyüleyen statlarında Türk mühendisliği ve işçiliği başroldeydi. Organizasyonun güvenliğini de biz sağlıyorduk. Turnuvanın ilk maçında üç gol atıp, iki yazdıran, bir penaltı alan, rakibe iki sarı kart gördüren de Fenerbahçeli Valencia idi. Bu kadar çok parmak izimiz olduğu halde burada Milli Takımımız'ı izleyememek doğrusu acı veriyor. Bu takımı bu turnuvaya götüremeyen idari ve teknik kadro ile futbolcular bu millete çok borçlandı, çok...
Katar 2022 sadece futbol adına değil, televizyonculuk adına da bir görsel şölene sahne oluyor. Maçlar 46 kamera ile takip ediliyor. Bunların arasında 12 tanesi bu turnuvada ilk kez denenen "Yarı Otomatik Ofsayt Sistemi" için özel çekim yapıyor. Tartışmalı pozisyonlar hem VAR hakemlerine hem de statta bulunan izleyicilere anında üç boyutlu olarak aktarılıyor. Topun içinde bulunan özel çip sayesinde kameralar her dakika 500 yorumlanmış görüntüyü VAR odasına gönderiyor. Yakında yardımcı hakemler işsiz kalırsa şaşırmayacağım.
Aslında Batı'nın bize yıllardır neden Dünya Kupası ve Olimpiyat organizasyonu vermediğini Katar örneğini görünce daha iyi anladım. Türkiye'nin ne kadar gelişip, güçlendiğini dünyanın gözünden gizlemek için önümüze sürekli perde koyuyorlar. Ama biz o perdeyi de yırtmasını biliriz evvel Allah!

Ne demiş?
Atv'deki Yalnız Kurt dizisinden bir diyalog: Doğan: "Doğruyu söylemek gerekirse..." Davut: "Doğruyu söylemek gerekir tabii. Doğru, sendeler ama yıkılmaz."

Gaf kürsüsü
"Kadının kadın olması için çocuk doğurması gerekir. Kadın, çocuk doğurmuyorsa eksiği vardır." (Günseli Kato'nun hemcinslerini kızdıran sözleri)

Zap'tiye
Bir masanın etrafında 8 kez toplanıp tek bir aday üzerinde birleşemeyenlerin Türkiye'yi birleştireceğine inanan var mı gerçekten?