Meryem'in mezarı başında iki düşman, Hızır Reis ile Tufan karşı karşıya geldiler. Tufan dedi ki, "Şu andan itibaren yasımız bitmiştir. Uşakların ve kadınların olmadığı yerde artık kim kimi vurursa..." Hızır Reis hasmına acı acı baktı. Dedi ki, "Sen çok şanslı bir adamsın Tufan. Ölecek olsan, şerefli bir adam tarafından öldürüleceksin. Öldürecek olsan, şerefli bir adamı öldüreceksin. Bir de benim halime bak..." Bunca yıldır mesleğim gereği mafya dizilerini pür dikkat, not alarak izlerim. Ama bugüne dek bundan daha ağır bir söz duymamıştım. Hani Hızır Reis, Tufan'ın kafasına kurşun sıksa bu kadar acıtmazdı...
Diziden 'hançer etkili' bir laf daha: Hızır Reis, karısı Meryem'in ölümünden sonra canlı cenazeye dönmüştü.
Taziye sunan Şahin Ağa'ya dedi ki, "Sadece o ölmedi. O toprağın altında, ben üzerinde. Farkımız ne?" Şahin Ağa o meşhur mesellerinden birini anlattı:
Biri zengin, diğeri fakir iki arkadaş, yolculuk sırasında uykuya dalmış. Erken uyanan zengin olanı, fakiri dürterek uyandırmış.
Fakir bozulmuş: "Niye uyandırdın beni? Rüyamda çok zengindim. İstediğim her şeye sahip olmuştum." Zengin dalga geçmiş: "Doğru ya, sen onları ancak rüyanda görürsün." Fakirin ağzından herkese ders olacak şu cümleler dökülmüş: "Ben gözümü açtım her şeyimi kaybettim. Sen de gözünü kapatınca her şeyini kaybedeceksin. Farkımız ne?"
Bir ay ara vermişlerdi. Fena özlemişim şu Eşkıya'yı...

Çizdirin biraz karizmayı
Hafta boyunca ekranlarda deprem anına ilişkin pek çok görüntü yayınlandı. Bunlar arasında stüdyolardaki canlı yayınlar da vardı. Aklıma, Japon sunucu, yorumcu ve stüdyo konuklarının o anlarda neler yaptıkları geldi. Önce elleriyle kendilerini koltuklarına sabitliyor, sarsıntı devam ediyorsa hemen masanın altına giriyorlardı. Gelin görün ki bizimkilere bakınca dehşete kapıldım. Aralarında neredeyse kafaları birbirine tokuşacak kadar sallanırken bile gülenler, şakalaşanlar vardı. Belli ki kendilerini 'korkan biri' gibi değil de 'depremi bile umursamayan aslan yürekli bir kahraman' gibi göstermek istiyorlardı. Çünkü aksini yaptıklarında alay konusu olacaklarını düşünüyorlardı. Onlara göre canlı yayında masanın altına girmek, ölmekten beterdi! Yapmayın efendiler. Tamam, paniğe kapılmayın tabii ki ama korkmaktan da korkmayın. Çünkü korku hissi, felaket anlarında can kurtaracak refleksleri tetikler. Ayrıca siz eğer masanın altına girerseniz, millete de en iyi şekilde örnek olursunuz. Bırakın çizilen karizmanız olsun, adınızın üstü değil...

Kurtarma destanları
Televizyonda bir uzman şöyle diyordu: "Maalesef dünyanın en iyi arama ve kurtarma ekipleri bizde..." Şu ironiye bakar mısınız... Son yıllarda öyle çok felaket sınavından geçtik ki, arama kurtarma konusunda dünyanın en uzman ve en deneyimli ekiplerine sahip olduk. Tıpkı 40 yıldır terör belasıyla kahramanca göğüs göğüse çarpıştığı için dünyanın en tecrübeli ve en 'hazır' ordusunun bizde olması gibi...
Jandarma Özel Kurtarma timleri, AFAD, UMKE ve AKUT; Elazığ'da, Malatya'da yine destan üstüne destan yazdı.
Ekipler enkaz altından 45 canlı kurtarma gerçekleştirdi.
Onlar olmasaydı kuşkusuz ki bilanço çok daha ağır olabilirdi.
Evet, bu konuda çok uzmanlaştık. Hem hazırlık, hem intikal sürelerimiz çok kısaldı. Kullandığımız operasyon teknikleri, bilimsel uygulamalar pek çok gelişmiş ülkenin bile ilerisinde.
Keşke depreme hazır olma konusundaki aynı uzmanlık ve bilince sıradan vatandaş da ulaşabilse...

Ne demiş?
"Ölüm, kalanlar için imtihandır. Hayat ise gidenler için..." (atv'nin dizisi Eşkıya Dünyaya Hükümdar Olmaz'da Hayriye Ana'nın sözleri)

Gaf kürsüsü
Gazeteci Serdar Akinan'ın "Enkaz altından çıkartılan yaralıyı, Cumhurbaşkanı gelecek diye beklettiler" şeklindeki asılsız iddiası büyük infial uyandırdı.

Zap'tiye
İstanbul Büyükşehir Belediyesi'nin deprem harekat haritasında, toplanma alanlarının büyük bölümü mezarlıklarda. Yani en az riskte olanlar, ölüler. Onun için bir an önce ölmeye bakın...